Vanmorgen vertrokken uit het Ibis hotel voor onze rondreis door Peru. In het vliegtuig bleek dat we een “gepimpte” 777-200 hadden, met een andere stoelindeling. We waren niet de enige die niet op de afgesproken plaats zaten. We hadden wel het beste alternatief. rondom ons zaten allemaal Filippijnen, al 12 uur onderweg en nu 12 uur richting Lima , om aan boord te gaan van een schip, dat was te zien en te ruiken. de crew ging kijken of ze wel hun schoenen hadden aangelaten , lucht was niet te harden.
Na wat filmpjes en wat lezen vliegen we nu boven de Amazone jungle,over een klein uurtje gaan landen.
De medereizigers geobserveerd , zou die in de groep zitten?? dat oude stel toch niet hè…..o ja dat zijn wij ook ( bijna) ,maar goed we zien het straks wel , fingers crossed.
De eerste dag in Lima, prima geslapen in Hotel Monte Real in de chique wijk Miraflores van Lima. Vroeg in bed 10:20 ( Nederlandse tijd 04:00 uur) en vroeg weer op. Vandaag een feestdag in Peru, in een ver verleden hebben ze een zeeslag op Chili gewonnen, en tevens de enige die ze gewonnen hebben. Lima is na Cairo de grootste woestijnstad met ruim 10 miljoen bewoners.
Vandaag Lima in geweest, was moeilijk het centrum in te komen. Er is een IMF conferentie in de stad. Helaas was de kathedraal gesloten i.v.m. met de feestdag. Wel het Monasterio de San Francisco bekeken . Mooi klooster, helaas mochten we binnen geen foto’s maken. Prachtige met hout uitgesneden plafonds. Ook liggen hier ca 250.000 botten en schedels op soort gesorteerd. Beetje luguber, had niet veel om het lijf.
Voor 14 sol ( ca 4,5 euro) lekker geluncht incl. een kleintje pils van 0,625 l. Later zijn we nog even naar het park van de liefde gereden, Parque del Amor, met het beroemde standbeeld El Beso . Geheel in Gaudi stijl met een mooi uitzicht op de Pacific. Prachtig weer vandaag, wetende dat er 9 maanden per jaar zeemist over Lima hangt. Nu even op de kamer en we gaan straks wandelend naar Parque Kennedy, wat eten, drinken en genieten van muziek en cultuur.
Komen we tussen feestvierende Peruanen terecht, ze verliezen met voetbal van Colombia, maar hebben desondanks veel plezier. Duur gegeten ( 130 sol), maar was erg lekker, koffie bij Starbucks en terug naar het hotel.
Morgen gaan we Lima verlaten en gaan we richting Pisco.
We laten Lima achter ons, een erg schone stad, maar kijken we land inwaarts zien we de krottenwijken tegen de berg geplakt, dit Lima krijg je niet te zien. De stad met de Vale gieren in het centrum, een stad en land dat veel positieve ontwikkeling doormaakt.
Lange reisdag vandaag, we gaan de zandbak in…..
Via de Pan American Highway zijn we naar het zuiden vertrokken. De weg gaat van een vierbaans naar een tweebaans en de chaos is compleet. Onze reisleider Gertso, woonachtig in Peru, maar een echte tukker uit Almelo heeft ook zijn rijexamen moeten halen in Peru. Voor 200 sol het theorie examen gekocht en op een afgesloten terrein een keer vooruit en achteruit rijden , en het rijbewijs was binnen. Dit gaat zo bij 70 % van alle rijbewijzen.
Een stop gemaakt voor weer een heerlijke lunch in de buurt van Chincha. De keuken van Peru is best wel goed, maar je krijgt ook veel. Dat is te zien aan de Peruanen, die zijn behoorlijk gezet, om het netjes uit te drukken.
Voorbij Pisco hebben we een stop gemaakt in het Reserva National Paracas, een beschermd gebied voor de trekvogels. Op afstand nog mooie rode flamingo’s gespot, deze gaan we tijdens de reis vaker tegenkomen. De Peruaanse vlag is gebaseerd op de kleuren van deze flamingo. Tegen 19:00 uur aangekomen in Pisco, bij Hotel San Jorge Residencial, we kregen een knusse kamer met een kleine patio.
Vandaag is het Zaterdag, we starten met een kort ritje naar Paracas. Hier gaan we in een snelle boot naar de Ballestas eilanden, deze worden wel vergeleken met de Galapagoseilanden. We hebben onder andere de Humboldtpinguïn, Peruaanse pelikaan, Incastern, Jan van Gent en de Guanay aalscholver gezien. Daarna heerlijk over de kleine maar zeer gezellige boulevard van Paracas gewandeld. Een lange rit bracht ons naar de Oase Huacachina met haar torenhoge zandduinen.
Hier hebben we een lunch genoten en rondom de oase kunnen wandelen. Maarten is met drie anderen in een zandbuggy over de hoge duinen gereden. Het was net een rollercoaster, het ging stijl omhoog om later over de rand met volle snelheid de duin weer af te racen.
Gezandstraald , maar wel een geweldige ervaring.
Vervolgens zijn we via Palpa richting Nasca gereden.
Vlak voor Nasca zijn we gestopt bij een uitkijktoren, deze was gebouwd door Maria Reiche, een voorvechtster voor behoud van de Nasca lijnen. Hier konden we de ” handen” en de “boom” zien en een deel van de “hagedis” . De lijnen zijn in feite gemaakt door het wegvegen van de zwarte toplaag, waar een soort porseleinzand zichtbaar wordt, als deze nat wordt , gaat het zand uitharden. Deze lijnen zijn zeer broos , en werden in het verleden vaak vernield, zo ook door Greenpeace kort geleden. Dat alles zo lang bewaard blijft, is te danken aan de extreme droogte in dit gebied. Tegen 18:00 kwamen we in Nasca aan, direct langs het boekingskantoor gegaan om de rondvluchten boven de Nasca lijnen te bespreken. Maar eerst allemaal op de weegschaal, zo kunnen ze het gewicht in het vliegtuig beter verdelen.
Daarna door naar het Hotel Don Agucho, even wat boodschappen doen , wat eten , verslag maken en straks lekker slapen… Buenas noches
Onze tweede dag in Nasca, prima geslapen in een basic kamer. Het Hotel heeft een schitterende binnenplaats met zwembad waar Marijke nog even gebruik van heeft gemaakt. Het is rond het zwembad gelukt om een kolibrie op de foto te krijgen. Vanmorgen om 07:00 vertrokken naar de woestijn om Inca graven te bezoeken. In Chauchilla liggen nog verschillende graven met mummies. Toch wel apart om het hoofd, haren, voeten e.d. te zien van volwassen mensen , maar ook van baby’s, die 1500 jaar geleden gestorven zijn. Ze zitten allemaal in een foetushouding richting het oosten, en alleen de hooggeplaatsten werden gemummificeerd.
Hierna zijn we naar het Aqueducto de Cantalloc gereden. Hier liggen meer dan dertig ondergrondse aquaducten, die nog steeds worden gebruikt. Ze zijn onderling verbonden en worden gevoed door een bron. Ze zijn te bereiken via twintig grote spiraalvormige putten.
Later zijn we bij een goudzoeker op bezoek geweest, heeft ons laten zien hoe de illegale mijnbouw werkt. Achter vele stalen deuren zijn dergelijk bedrijfjes nog actief en zijn nog steeds rendabel. Een paar honderd meter verder bezochten we een keramiek werkplaats. Hier maakt Tobi dezelfde mooie ronde potten en op dezelfde manier zoals de Inca’s dit 1500 jaar geleden ook deden, wetende dat het wiel toen nog niet was uitgevonden.
Lekkere lunch bij het hotel en wachten om naar het vliegveld te gaan voor onze rondvlucht boven de nasca lijnen.
Met z’n vieren in een klein vliegtuigje gestapt, bestuurt door twee piloten.
Na het opstijgen direct rechtsaf naar de Nasca lijnen. Zoals beloofd ging het vliegtuig bij iedere afbeelding eerst links op z’n kant en daarna rechts , om iedereen een goed uitzicht te geven. Met de nodige luchtzakken werd het enkele toch even iets te veel. Maar wel gedaan Marijke, deze ervaring nemen ze je niet meer af. Veel foto’s gemaakt door een niet al te schoon raampje.
‘S avonds nog even boodschappen gedaan, morgen een rit van 14 uur naar Arequipa, kwart voor vijf opstaan….we hadden toch vakantie ??
We gaan de woestijn verlaten en vertrekken al heel vroeg (6 uur) naar Araquipa. Deze stad ligt al in de uitlopers van de Andes op 2350 meter hoogte.
De lange busreis zal totaal 14 uur gaan duren , een lange rit dus. Na anderhalf uur stoppen we bij museum Sacaco. Midden in de woestijn , na 10 km onverharde weg komen we bij een huisje. Hier woont de bijna 60 jarige Joséfina in totale afzondering. In de woestijn is een skelet van een walvis gevonden, hierom heen is een gebouw geplaatst. In nabijheid van het skelet zijn er nog verschillende andere skeletten gevonden. Joséfine leeft van het museum en van het zoeken en verkopen van haaientanden, die ze in de woestijn vindt. Bij een kerkje van de schedels Een korte stop gemaakt , hier bidden de chauffeurs dat ze rit langs de ravijnen hebben overleefd . Behalve dat ik bijna de hele weg ziek was is en niet veel te vertellen over deze rit.
Via de mooie kustweg van Peru zijn we aan gekomen in Arequipa, een prachtige stad op 2350 meter. Langzaam komen we in de Andes. Een mooi hotel , Casa de mi abuela, het huis van mijn oma, met een prachtige tuin. Een thuiswedstrijd van Gertso, onze reisleider, hij woont hier. We zijn samen de stad ingetrokken. Deze dag hebben we vrij te besteden , ook wel even lekker. Eerst zijn we naar het ijsmeisje Juanita gegaan. Juanita is een jong Inca meisje dat op de besneeuwde top van de Amato op 6310 meter, werd geofferd aan de goden. Juanita was tussen de 12 en 14 jaar oud en werd gevonden in 1995. Nu te zien in een museum van Arequipa. Na een kop koffie zijn we naar de kathedraal gegaan. Deze stond helaas in de steigers vanwege de komst van het Unesco bezoek. De binnenstad is opgebouwd uit Sillar (Lava as), staat op de Unesco lijst en wordt ook wel de witte stad genoemd. Arequipa wordt omgeven door vulkanen van bijna 7000 meter. Geweldig gezicht, besneeuwde bergtoppen, tegen een strak blauwe hemel.
Een bezoek aan het klooster stond ‘s middags op het programma. Het Monasterio de Santa Catelina is een stad opzich. Hier kwamen meisjes , maar ook jonge moeders binnen om vervolgens nooit meer te vertrekken. Contact was er middels een tralie werk , fysiek contact was niet mogelijk. De familie moest betalen voor het verblijf, we hebben kale cellen gezien en “luxe” verblijven. Er zitten nog steeds nonnen, maar die komen pas te voorschijn als de poorten gesloten zijn.
Morgen gaan we verder de Andes in tot 5000 meter. Geen pilsje of wijntje meer, absoluut af te raden op dergelijke hoogte, 3 tot 4 liter water moet er vanaf morgen in…pfffff.
Gisteravond de was opgehaald en de koffers weer ingepakt, stukje Peru – Chili kijken, maar dat was al even slecht als Nederland, hoewel was veel vechtlust.
We maken ons op voor een korte rit van ca 180 km en gaan van 2300 naar 4910 meter. Het Peru van de mooie plaatjes gaat beginnen. Al snel maken we hoogte en na een week woestijn ziet het landschap er wat groener uit. We zien de eerste Alpaca’s en Vicuńa’s, eerst op afstand later op een paar meter.
De vicuńa wordt eens per jaar bijeen gedreven. Dan kan de buik worden geschoren voor de wol. We maken onderweg een paar stops om wat foto’s te maken van deze prachtige dieren , ook zien we de poema Ibis en Andes gans.
De hoogte is voor ons allemaal een aanslag op het lichaam . Bijna allemaal hebben we wat last van hoofdpijn en een beetje weke benen. De paracetamol werd veelvuldig ingenomen. Enkelen kregen wat extra zuurstof toegediend om even weer wat beter te voelen. We overnachten in Chivay ,een klein dorp op ca 3500 meter. De nacht was koud, twee dekens en een dekbed waren nodig om warm te blijven. Komende 4 dagen blijven we rond de 4000 meter, morgen zal het weer beter moeten gaan en zijn we gewend aan de hoogte.
Marijke was gelukkig weer opgeknapt, 5 minuutjes aan het zuurstof was voldoende . We moeten om kwart voor vijf op en zitten allemaal na een koude nacht aan het ontbijt. We vertrekken naar de Condors. Via de Colcakloof met zijn terrasvormige hellingen gaan we dieper de Andes in. De kloof is bij Chivay 3191 meter diep. We rijden over een onverharde weg langs de diepe ravijnen. Het was vroeg , maar ook al druk op de Cruz del Condor. We zoeken een plekje en kijken een zeer diepe ravijn in. In het uurtje dat we hebben zien we er toch een stuk of zes. Anderen hadden wat verderop minder geluk en bleef de teller op nul.
We hadden hier meer van verwacht, ook omdat de afstand wel erg groot was, maar ja het is geen dierentuin.
Terug naar Chivay, koffie drinken en klaar maken voor de rit naar Puno. Nog even over de plaatselijke markt struinen en wat foto’s maken. Gertso , onze reisleider, gaat een zieke medereiziger begeleiden naar beneden, in dit geval Arequipa. Zuurstof en een dokter konden de hoogteziekte niet verhelpen. Zij vliegen naar Cusco waar wij overmorgen ook aan komen. Cusco ligt weereen stuk lager.
Onderweg naar Puno maken we nog een stop bij het bergmeer Lagunillas. Dit meer ligt op 4413 meter en leven roze flamingo’s. Marijke heeft naast haar witte handschoenen nu ook een muts gekocht, beide van Alpaca wol.
Begin van de avond in Puno aangekomen, krijgen een uitgeleefd hotel met veel jongeren 16/17 jaar.
Maar wel in het centrum en met Wifi. Lekker gegeten en de pisco sour geprobeerd….erg lekker.
Had geen camera bij me anders had ik de Cuy gegeten. De cavia wordt geserveerd met kop en al, misschien morgen , we gaan zo slapen.
Vrijdag 16 oktober, onze eerste dag in Puno. Gisteren niet veel kunnen zien , we kwamen in het donker aan.
De eerste indruk is dat het bij lange na geen Arequipa is. Beetje armoedig, maar wel erg vriendelijke mensen.
Om 9:00 stonden er een rij fietstaxi’s klaar om ons naar de haven van het Titicaca meer te brengen.
Met een plaatselijke gids zijn we op hoogste bevaarbare meer ter wereld geweest, wat word gedeeld met Bolivia.
We komen bij de Uros eilanden, gemaakt van totorariet.
We zijn op bezoek bij twee families, die in totaal met 20 personen op het eilandje wonen. Ze spreken geen Spaans, maar een eigen taal Aymara.
Ze laten ons zien hoe een eiland word gebouwd en onderhouden. Met een enorme zaag kunnen ze het doormidden zagen. Handig als je ruzie met de familie hebt, ga je een stukje verderop liggen.
Marijke werd aan de hand meegenomen en mocht even binnen kijken bij één van de families. Het hutje van 3 x 4 was voor 5 personen, man , vrouw en 3 kinderen. Ze zijn geheel selfsupporting, er is een school, medische post en een kerk.
Tijd om afscheid te nemen en terug te gaan naar het hotel. Onze tweede excursie gaat niet door ivm afwezigheid van de reisleider Gertso. Even een pizza gegeten en om drie uur briefing, Gertso heeft zich weer bij ons gevoegd. De dames die terug zijn gegaan, voelden zich binnen een paar uur beter op een hoogte van 2300 meter, die zien we zondag in Cusco weer terug. Nog even wat boodschappen doen, koeken kopen om morgen te trakteren voor Marijke’ s verjaardag.
Effe bijkomen en wat eten , morgen een lange dag. We gaan eerst langs Sillustani, graftorens van de Inca’s, die eigenlijk voor vandaag gepland stond. En daarna door naar Cusco, een rit van 400 km.
Maar nu eerst een cavia verschalken…
Vertrokken uit Puno om 06:00 uur , hoezo vakantie.
Eerst naar Sillustani gegaan, mooie graftorens van de Inca’s op een soort tafelberg. De dag begon bewolkt, maar later brak toch weer de zon door. We moesten toch nog een stukje wandelen, berg op wel te verstaan, normaal geen probleem , maar op 4500 meter een hele opgave.
Daarna richting Cusco, nog een paar uur op hoogte. Een laatste stop op de pas, tussen de hoogvlakte (pampa) en de oostelijke Andes, waar we nog even een sneeuwbui meegepikte. Marijke heeft weer de plaatselijke verkopers tevreden gesteld met de aankoop van enkele sjaals van Alpaca wol.
Erg veel temperatuur wisselingen van 23 graden op de hoogvlakte en wanneer de zon weg is ca 15 graden , daarna natte sneeuw en in Cusco weer een aangename temperatuur.
Marijke heeft tijdens een koffie stop nog getrakteerd op Peruaanse cake.
Vlak voor Cusco zijn we nog even gestopt bij een kerk uit de Spaanse koloniale tijd. Deze kerk in Andahuaylillas is extreem decoratief versierd met goud en zilver en is erg mooi beschilderd. We mochten binnen geen foto’s worden gemaakt. Kregen wel een CD vol met foto’s mee.
Om 19:00 uur aangekomen in het hotel in Cusco, mooi centraal gelegen in het centrum. Weer werden we afgescheept met een kleine kamer, na wat klagen uiteindelijk een andere gekregen. Dit is al de derde keer …Hebben we het Kras vooraf te moeilijk gemaakt ???. Het begint wel op te vallen.
Heerlijk, met z’n tweeën, gegeten bij Inca’s Grill. Een deel van de groep ging naar het Hollands restaurant ….
Bijna 11:00 uur, nu maar slapen, hopelijk met minder last van de hoogte. We zijn 1500 lager, maar nog altijd op 3300 meter. Vergelijkbaar met de Alpen zitten we nog steeds erg hoog.
Morgen een stadswandeling en morgen middag vrij…maar nu slapen ..tot morgen
Zondag 18 oktober, onze eerste dag in Cusco. De naam Cusco is door de toeristen aan deze plaats gegeven, de echte naam is Qusqo.
Na een goed ontbijt, alleen de koffie was niet drinken, waren we klaar voor een nieuwe dag.
Door een lokale gids zijn we naar de ruïnes van Saqsaywaman (Sacsayhuamán) gegaan, moeilijke naam…nee echt niet, denk maar aan ” sexy woman ”
Voor de Spanjaarden was het een fort, maar voor de Inca’s was het vermoedelijk een Tempel.
Vanuit Saqsaywaman heb je een prachtig uitzicht over de stad met zijn vliegveld er midden in.
Na een tweede site te hebben bezocht zijn we terug gegaan naar de stad Cusco.
Hier hebben de kathedraal op het Plaza de Armes bekeken. De kathedraal heeft een opvallend en rijk gedecoreerd interieur en is opgetrokken uit de stenen van het paleis van de Inca Viracocha.
Na dit bezoek zijn we “vrij” gelaten. Met Bob, Robert, Agnes, Jaap en Joke hebben we bij café restaurant
geluncht. We zijn nog even op stap gegaan voor extra lange broeken. Het is op de ze hoogte zo moeilijk om de juiste kleding te vinden, maar het is toch meer lange broeken dan korte broeken weer. En onze lange broeken zijn naar de wasserij.
Nog getuige geweest van een processie , wat souvenirs kopen en thee drinken in het hotel.
Verslagje maken en opmaken voor een hapje eten in de stad.
Morgen laten we de koffers in het hotel en gaan we licht bepakt met de trein naar Aqua Calietes, maar dat is morgen….
We gaan tijdelijk Cusco verlaten. Eerst nog even eten bij Bagdad Café aan de Plaza de Armas. De eigenaar heeft 18 jaar in Utrecht gewoond en kwam nog even langs voor een praatje.
Na een korte nacht, het blijft moeizaam, droge mond en moeilijk ademen ‘s nachts , moeten we weer vroeg op voor de treinreis naar Machu Picchu, eigenlijk naar Aquas Calientes.
We hebben besproken plaatsen en krijgen onderweg koffie en een kleine snack.
Na een drie uur durende reis komen we aan in het toeristische circus Aquas Calientes. Na een korte wandeling langs alle uitgestalde prullaria komen we bij ons hotel aan, midden in het dorpje en direct aan de spoorlijn. Wij slapen gelukkig aan de achterzijde, de trein rijdt dwars door het dorp.
Direct na aankomst kregen wij ( en drie andere jungle gangers) een briefing van Gertso over onze verlenging in het Amazone gebied. Ga er nog niet veel over zeggen , maar het gaat erg mooi worden. Alleen geen internet of telefoonbereik in dat gebied, voor nood is er een radio die in verbinding staat met het plaatselijke vliegveldje.
Na een heerlijke lunch hebben we een wandeling gemaakt naar de ingang van het gebied waar Machu Picchu ligt. Een lekkere vers geperst sapje gedronken en wat foto’s gemaakt van Machu Picchu die we hoog op de berg zien liggen.
Op de terugweg een vlindertuin bezocht en een mooie kolibrie gespot. Nog even een afzakkertje op een terras en daarna terug naar het hotel om ons opnieuw in te smeren tegen de muggen.
Morgen weer erg vroeg op, weer om 5 uur, om naar Machu Picchu te gaan. Na afloop willen we nog even een wandeling omhoog maken om van bovenaf dit bouwwerk te bewonderen.
Vandaag Machu Picchu……..
Vanmorgen om kwart voor vijf gewekt, om zes uur vertrek uit het hotel naar de pendelbussen. Een korte wandeling, snel in de bussen dachten we. De wandeling klopt wel, ca 5 minuten lopen zien we een enorm lange rij staan voor de bussen.
Gelukkig ging het redelijk snel en zaten we in de bus naar Machu Picchu.
Een lange bochtige zandweg bracht ons naar 2400 meter. Met Louis, onze plaatselijke gids, zijn we door de controle gegaan. Bij zowel de trein, bus als bij Machu Picchu moet je je paspoort laten zien, ter controle of het ticket wel van jou is.
De eerste indruk was INDRUKWEKKEND, GEWELDIG…….
We gaan ongeveer 25 % van het gehele complex bezichtigen.
Als eerste starten we bij de Qolgas, opslagplaatsen voor granen en mais. Vervolgens gaan we via de Sector agricola este , de terrasvormige landbouw grond van de Inca’s.
Veel om ons heen kijkend vervolgen we onze weg, het uitzicht om ons heen is magnifiek en we komen ogen te kort. We zien de Templo del Sol, Templo del Condor, Roca Ceremonial, Case del Inca enz enz. De rondleiding duurt circa 3 uur en daarna hebben we de tijd om zelf op onderzoek te gaan.
Na een korte lunch en na wat water te hebben ingeslagen, hebben we besloten , met een 8 tal bikkels het stuk van de Inca trail te gaan lopen.
Deze tocht, via een smal en stijl pad langs diepe ravijnen, bracht ons naar 2750 meter naar de A Intipunto, of wel de Sungate.
Dit is de oorspronkelijke ingang van Machu Picchu . De tocht is in de brandende zon een hele opgave, vooral voor Marijke. Een hele prestatie voor iemand met hoogtevrees, op een aantal plaatsen was het pad erg smal en keek je diep in het ravijn.
De beloning was geweldig , een magnifiek uitzicht over Machu Picchu.
Na de afdaling dachten we nog even wat te gaan drinken , maar de enorme rij voor de bussen en een blik op de klok , besloten we maar te gaan aansluiten in de rij.
Twee uur wachten voor dat we in de bus zaten. Weer een blik op de klok, de tijd wordt krap om de trein terug naar Cusco te halen. Gelukkig waren we met z’n achten.
Uiteindelijk hebben we het net gered.
We zitten nu in de trein naar Cusco, weer hoger de bergen in, een tocht van drie en een half uur. Verwachting is dat we om kwart over negen in het hotel zijn.
Wat drinken , douchen , dit berichtje plaatsen en slapen.
Morgen wordt het spannend, de hele toeristische sector gaat staken, twee dagen lang.
Onze optionele excursie gaat niet door, het zal donderdag spannend worden of en hoe de transfer naar de jungle gaat verlopen. De groep gaat donderdag weer naar huis, nog even spannend. Heel spijtig voor de mensen die morgen en overmorgen niet naar Machu Picchu zouden gaan reizen, deze worden allemaal gecanceld.
Heel erg om z’n reis te maken en het fantastische Machu Picchu te moeten missen.
Trusten allemaal……
Woensdag ..laatste dag in Cusco. Lekker uitgeslapen tot acht uur. Er stond vandaag niets op het programma. Door de stakingen in Cusco lag alles stil , winkels dicht en erg veel betogers op straat.
Van Gertso een plattegrond mee gekregen , met daar op de straten, die we echt moesten vermijden.
Als gehoorzame burgers , kwamen we terecht op de aangegeven straat. We dachten wel veilig te kunnen passeren en even bij de bank langs te gaan.
De bank was dicht , maar de deur ging op een kiertje om ons binnen te laten. De menigte op straat kwam in beweging en we werden door de beveiligers opgesloten in de bank. Na een korte tijd werd het hek weer op een kier gezet en we mochten naar buiten, waar we de rest van ons groepje weer troffen , die de veiligheid van een zijstraat had opgezocht.
Een klooster midden in de stadbezocht, verrassend mooi, ook hier ging de deur weer direct dicht zodra we binnen waren uit angst voor de stakers.
Daarna hebben we kunstenaarswijk bezocht en vele souvenirs ingeslagen… Een prachtig schaakbord voor Stan en Marijke heeft een mooie poncho gekocht van Alpaca wol. Overigens heeft onze koning de jasjes van de prinsessen, van afgelopen koningsdag, hier ook gehaald.
Nog even met elkaar een bier café bezocht, de eigenaar gaf aan dat hij niet eerder open mocht en bang was voor stenen door de ruiten, zo gaan de demonstraties hier , met veel geweld.
Daarna naar het hotel, te horen gekregen dat er morgen weer gestaakt word. Om zeker van onze vluchten te zijn, moeten we om half vier op en om 5 uur naar het vliegveld , voordat de wegblokkades worden opgeworpen.
Om 19:00 met een deel van de groep heerlijk gegeten , Marijke een Nasi en ik ging voor de Alpaca .
Jungle dag één
Vanmorgen om drie uur op, voor een ritje van een kwartier naar de luchthaven.
Door de stakingen helaas noodzakelijk, de verwachting was dat rond zes uur de wegblokkades er weer zijn. Voor ons is de ramp te overzien, we vliegen om 10 uur naar Puerto Maldonado. De groep die naar Nederland terug gaat moet wachten tot één uur voor de vlucht naar Lima.
Na een korte vlucht van drie kwartier komen we in de jungle aan. In een open bus krijgen we een stadstour en werden we naar het kantoor van Ecoamazonia Lodge gebracht om bagage over te pakken. Hadden we niet veel zin in , we hadden alles wat mee moest al in een aparte koffer gedaan. Een klein stukje met de bus, deze bracht ons bij de steiger waar we moesten overstappen in een smalle boot
Na een dik uur varen over de brede Rio Bajo Madre de Dios, kwamen we bij de Lodge aan.
Met een temperatuur van 37 graden is het wel even wennen na de Peruaanse hooglanden in de Andes.
Na een korte uitleg van bootcamp leiding, konden we aan de lunch.
Na de lunch konden we de bungalow bekijken en deze viel niet tegen, geen warm water, maar dat is niet nodig bij zulke temperaturen.
‘s middags een korte wandeling door de jungle, toekans, kaaimannen en vele verschillende vogels en vlinders gespot. Na terugkomst snel alles aan de oplader, want er is maar stroom van half zes tot 10 uur.
Na het diner zijn we rivier op gegaan om weer kaaimannen, en andere dieren te spotten, poema en jaguars komen ‘ s avond naar de rivier.
Nog even een afzakkertje in de bar en voor tien uur weer binnen , dan gaat het licht uit.
Dag twee,
Eerst ontbijten, we kregen bezoek in de eetzaal van een loopvogel ( naam moet ik nog opzoeken) zwart/witte bowlingbal op poten en daarna klaarmaken voor de wandeling naar de Cochita Caiman. Na een wandeling van ca twee kilometer komen we bij een meertje uit. Onderweg verschillende keren gestopt en tarantella’s uit hun holletje gelokt, ze waren erg groot. Het Amazonegebied zit vol met mieren en ander kruipend en vliegend ongedierte , deet is niet aan te slepen…
Met een kano zijn we het meertje opgegaan en later op een 11 meter hoge uitkijk toren genoten van het uitzicht.
Van alles gezien, erg veel vlinders in alle denkbare kleuren , van klein tot vinders met vleugels, zo groot als een hand.
Voor de lunch nog even zwemmen in het muskieten vrije zwembad. In de binnen ontspanningsruimte liep een aap rond , deze zagen we later weer terug bij de hangmatten, en lekker liggend in de matten zagen we boven ons twee tarantella’s en de aap zitten. Zolang ze niet naar beneden vallen zaten ze daar prima.
De bel voor de lunch ging (hoezo schoolkamp) en de aap was als eerste in de zaal.
Na de lunch weer even in de hangmatten liggen, Willem Jan, onze medereiziger naar de jungle hield al het fauna op afstand met zijn gesnurk..
Later op de middag met de kano naar de overkant , naar monkey island.
Op dit eiland van 2 bij 1 kilometer zijn apen uitgezet die gered zijn uit gevangenschap en zijn volledig verwilderd en selfsupporting.
Einde van een bloedhete dag van 40 graden en en hoge luchtvochtigheid , gaan we een klamme nacht in
Dag 3
Om vijf uur gewekt door Victor , ontbijten en naar de boot voor een lange tocht.
Marijke , Joyce en Willem Jan zijn niet mee, alleen de 84 jarige Cees was van de partij , evenals de luidruchtige groep Engelsen. Marijke heeft van een rustige luie leesdag genoten. Wij gingen met de boot stroom opwaarts naar een trail , deze hebben we drie kilometer gevolgd. Daarna overgestapt in een kano , deze dag begon bewolkt, en even later kwam de regen met bakken uit de lucht, het regenseizoen is bijna aangebroken. Een regenponcho aan Cees gegeven, hij had de boel weer eens niet in orde. Drie kilometer peddelen op een smalle rivier kwamen we bij de Lago Apuvictor, waar we vergezeld werden door een 30 tal ara’ s. Na het peddelen was het nog een kilometer wandelen naar de verborgen Lagoon (cocha Perdida) . Een uitkijk toren beklommen van 40 meter hoogte, deze gaf een mooi uitzicht over de jungle en zijn moerassen .
De terugweg naar de boot was een wandeling van ruim 5 kilometer via smalle paadjes, waar Victor met zijn machete de nodige takken moest weghakken.
In de jungle lijkt alles groot , een pad of kikker, zo groot als een voetbal en een slak waarbij de pan direct gevuld is.
Na de tocht nog even rondom de bungalows en in de botanische tuin gewandeld en daarna lekker luieren in de hangmatten.
Dag 4
7 uur op, hoera uitslapen !! We gaan vissen op de Rio Gamitana.
Cees had zich weer verslapen en hebben we om half acht uit bed getrommeld.
Met z’n vijven en Victor onze gids zijn we met een boot via de Rio Bajo Madre de Dios naar een smalle rivier gegaan de Rio Gamitana. Na een drie kwartier varen hebben we de hengels uit gegooid. Een stok met een lijntje , één stukje lood en een grote haak met een stukje rundvlees, meer was het niet. Twee vissen gevangen , toevallig door beide dames…hoezo geluk.
Vissen zijn meegenomen door Victor , bij het diner werden de vissen keurig gebraden aan tafel geserveerd.
Deze middag gaan we niets doen ,luieren , zwembad en hangmatten.
Onze bergschoenen aan de Victor gegeven , hij was er erg blij mee, mijn grote tenen ook , want die zaten klem in de schoenen.
Morgen weer naar huis, eerst de boot ca anderhalf uur naar Puerto Maldonado , dan met het vliegtuig van Puerto Maldonada naar Cusco, door vliegen naar Lima en dan nog 14 uur naar Amsterdam, al met al meer dan 30 uur onderweg.
