a volte funziona a volte va male
Soms zit het mee soms zit het tegen..
a volte funziona a volte va male
Het was toch nog een beetje stressen om alles voor 19 juni, de eerste echte drukke aankomstdag, alles klaar te krijgen.
Iedereen binnen het bedrijf werkt zich een ongeluk en maakt veel uren om alle campings te voorzien van de benodigde materialen. Meestal lukt het, zei het een paar dagen voor opening en in een enkel geval moet er enige creativiteit aan te pas komen.
Tahiti, camping net boven ons, had geen partytenten voor de bungalowtenten, deze heb je echt nodig als je pal in de zon staat. Onze Go4camp partytent voor de receptietent afgebroken en samen met een Roan partytent naat Tahiti gebracht. Staat er wel een blauwe tent voor een groene bungalowtent, maar de gasten hebben wat schaduw.
Omdat onze directe Roan collega’s naar Tahiti waren gegaan om de boel op de starten hadden wij de zorg voor zowel de Roan als Go4camp gasten. Zo in het begin best wel goed te doen. Terugkomst van onze collega’s was niet echt een succes en zij zijn na een week weer vertrokken. Gelukkig anders hadden wij onze biezen gepakt en waren weer naar Nederland gekomen. Er stond een drukke zaterdag met rond de 46 aankomsten (Roan en Go4camp samen)en een groot aantal vertrekkende gasten op het programma en we zouden hulp krijgen van onze troubelshooters Peter en Marie, maar dat bleek achteraf niet nodig. Roan had een nieuwe koppel aangenomen en deze kanjers zijn vanuit Zuid Frankrijk rechtstreeks naar Spiaggia e Mare gekomen om het seizoen verder af te maken. Iris en Nadia, twee jonge vrouwen maar geen ervaring in dit werk, pakten de boel erg goed op en zijn erg prettig om mee samen te werken. Eindelijk wat rust in de kop en de lol in dit avontuur begint weer langzaam terug te komen.
We zijn verhuisd… nee geen kaarten of bloemen sturen en nee er komt geen housewarming party, maar we hebben onze intrek genomen in de caravan achter ons. Deze leefcaravan is vorig jaar “nieuw” geplaatst en deze is een stuk groter dan onze vorige. Nu hebben we het ochtend zonnetje en na 12:00 uur schaduw op het terras.
Met de pinkstervakantie zaten we vol met Duitse gasten, maar tot komend weekend zijn het overwegend Polen die de weg naar Italië hebben gevonden. De Polen hebben de naam, maar de Italianen zijn toch de grootste viespeuken. Al flink aan de stok gehad met een Italiaanse signora en haar 5 kinderen. Als je er hier een aantal van hebt in het jaar, kan je ons opvegen. Geen land mee te bezeilen en zelfs de Italiaanse mannen van de technische dienst kregen geen vat op haar. En natuurlijk, uitgerekend bij haar krijgen we te maken met een gigantische verstopping. Rioolwater liep de douche in en via de wastafels naar boven. Maar goed “madame” is naar huis, verstopping opgelost en de keet weer schoon.
Over schoon gesproken, de accommodaties worden schoongemaakt door een Italiaans bedrijf en met Italiaanse dames, niets mis mee, maar niemand spreekt een wordt Duits , Engels en zelfs geen Nederlands. Maakt de communicatie er niet makkelijker op wanneer je niet tevreden bent over het geleverde werk. Jammer als je dan hoort dat je collega’s op andere campings het erg treffen met de schoonmaakploeg.
De collega’s Mike en Hellen weer gesproken (vorig jaar Tahiti nu aan het Gardameer) en gezellig bijgepraat en gegeten in het restaurant.
Vanavond weer gratis pizza en bier voor Anita en Peter van Gustocamp, Nila van Eurocamp, Kevin en Tori van Vacancesoleil, Iris en Nadia van Roan en wij natuurlijk. Eindelijk weer een grote tafel vol, gezellig hebben er weer zin in.
De versoepelingen met betrekking tot Covid-19 gaat hier in Italië maar mondjes maat. Overal binnen en op markten (waar veel mensen zijn) moet je nog altijd een mondkapje dragen. De avondklok is eraf, niet zo spannend, rond half elf liggen we toch al op één oor.
Na een paar weken aan het lijntje te zijn gehouden bij de Pharmacia zijn we met ons zelf geschreven (Italiaanse) briefje naar het Ospedale del Delta gegaan, om eens te kijken of we daar verder kunnen komen. Bij een dame van de informatie gemeld en die heeft gelijk een kopie van de brief gemaakt en een kopie van onze eerste vaccinatie. Daarmee ging ze aan de wandel. Even later moesten we ons telefoonnummer achter laten en kregen we te horen dat vaccinatie mogelijk is en waarschijnlijk morgen al. We zouden worden gebeld. Eerst zien en dan geloven, maar die middag werden we door de receptie van de camping gebeld. Ziekenhuis had ons verhaal geverifieerd en moeten gelijk terugkomen voor de registratie. Alles uit de handen laten vallen en weer terug. Moesten ons melden bij twee dames, dit bleken de coördinatoren te zijn van de priklocatie in Cordigorro. Afgesproken dat we ons bij het ziekenhuis melden de volgende dag en dat we achter Rita aan zouden rijden. Zij heeft ons mooi langs de bewakers geloodst en we werden persoonlijk geholpen met de papieren. Nog geprobeerd om het Pfizervaccin te krijgen , maar achteraf zijn wij reteblij met onze tweede astrazeneca vaccin. Certificaat ontvangen en nu nog even zien hoe we deze bij het RIVM geregistreerd gaan krijgen , maar dat is voor later.
Verder loopt het wel weer, de gebruikelijke werkzaamheden, maar veel minder verstoringen dan vorig jaar (of ik heb het vorig jaar zo goed gerepareerd dat kans op herhaling nihil is …hahaha loop op blote voeten dus naast mijn schoenen).
Vanmiddag één aankomst, hopelijk zijn ze op tijd dan kunnen we nog even naar het strand. Is er dit jaar nog niet van gekomen, moet nodig een kleurtje opdoen 🙂
ciao ciao tot de volgende blog