Auteur: Maarten en Marijke

Casi en casa ( bijna naar huis)

Maarten en MarijkeLaat een reactie achter

Het seizoen zit er alweer bijna op. Na een wat aarzelende start voor wat betreft de bezetting zitten we vanaf half juni toch helemaal vol. De mobilehomes staan er weer netjes bij en hebben weer vele gasten die deze camping omarmen. Natuurlijk zijn er, zoals elk jaar en op elke camping, gasten die wat aan te merken hebben. Soms terecht maar ook regelmatig gewoon “gezeur”, maar deze zijn, gelukkig, op één hand te tellen.

Na een nat voorseizoen is het weer nu prima. Er zijn dagen geweest dat we de 40 graden aantikten en er overheen gingen. Zelfs in Spanje, op ons nieuwe adres , was het niet zo warm.  Zo af en toe een flinke regen of onweersbui zorgt er voor dat het mooi groen blijft in de omgeving. Tenminste… we hebben een kortstondige bui gehad met enorm veel wind en erg grote hagelstenen.  Bij ons in de leefcaravan hoorden we wel een paar stenen op het dak  “inslaan” maar bij  een deel van onze Roan mobilehomes was het even heftig geweest. Wel als gevolg dat er wat water problemen waren in twee mobilehomes en dat er één niet meer verhuurd kon worden. Wat we tot nu konden zien hebben we gelukkig geen schade aan de camper. Die staat keurig achter onze leefcaravan, een beetje beschut door de bomen.

Uiteraard is er wat tijd om er op uit te trekken, maar dat hebben we ( nog) niet al te veel gedaan. Door het warme weer zijn we wat meer “thuis” gebleven. We hebben een paar keer een bezoek gebracht aan Rolf en Anneke van camping  St Avit Loisirs , een uurtje verderop.  De tour de France passeerde de camping op een paar kilometer. De 12e etappe eindigde is Villeneuve-sur-Lot en passeerde Monflanquin een kwartiertje van ons vandaan, een buitenkansje. Die dag zouden er geen aankomsten zijn dus ……. Ja helaas een lastminute .  Weg uitstapje, wel de beelden gezien en zagen in de buurt van Fumel een mooi chateau. Dus die maar eens bezoeken. Het Chateau de Bonaguil was wel aardig maar niet echt een topper. Een topper was wel de lunch bij Les Bons enfants. We aten van de middeleeuwse galg van het kasteel van Bonaguil. Dit zelfgemaakte gerecht bestaat uit drie soorten vlees: rundvlees, eend en gevogelte dat ter plaatse wordt geflambeerd met Armagnac. Het gaat vergezeld van een gratin dauphinois, saus en salade, heerlijk !!

Daarnaast zijn we in de grotten van Maxange geweest. De grotten zijn opmerkelijk doordat er zich naast de gebruikelijke stalactieten en stalagmieten ook allerlei dwarse uitsteeksels (“exentrieken”) bevinden, vaak aan de stalactieten. Deze exentrieken zijn deels gekromd en tonen diverse vormen waarin men bijvoorbeeld een cirkel, een vlinder en een papegaai kan herkennen. Het grote aantal van deze zeldzame vorm van druipsteen onderscheidt deze grotten van de meeste andere druipsteengrotten. Verder zijn in de grotten vele prachtige aragonietkristallen te zien.

Eén van de hoogte punten was natuurlijk het weekje met Maaike , Stan en Boas. Stan ( en Boas) was geslaagd en ze mochten een weekje op de camping verblijven. Maaike was na een drukke periode in de B&B ook wel toe aan een weekje ontspanning. Ze hebben wat leuke uitstapjes gemaakt , niet altijd met ons erbij, het werk gaat natuurlijk gewoon door.

Het seizoen “krabbelt” een beetje naar het einde. Tijdens het schrijven is het nog twee weken druk en dan begint het afbouwen. Tot de 31e hebben we nog de hulp van Loredana, onze Roemeense schoonmaakster. Daar ga ik niet te veel woorden aan vuil maken, maar die hoef ik volgende keer niet meer tegen te komen.

Volgende keer….. ??? . Ja, misschien wel , maar absoluut nog niet zeker.  Hebben overwogen om een half seizoen in Nederland te gaan werken op een Roan camping. Voordeel je kan makkelijk langs familie en vrienden (of kunnen makkelijk langskomen). Nadeel, heel veel wissels, veel midweeks, weekenden, Nederlandse gasten die in Nederland wat meer durven (zeggen en doen), dat zijn de ervaringen van collega’s die in NL werken en hebben gewerkt, het weer en de afstand vanuit huis, toch zo’n 2500 kilometer. We zijn ook weer welkom op “onze” camping Chateau de Fonrives en hier hebben we het best naar ons zin . Voor de centjes is een extra jaar nog wel lekker, willen bij ons huis nog wat aanpassingen (verbouwingen (laten) doen. En dat kunnen we in een seizoen mooi bij elkaar verdienen. Aan de andere kant heb ik ( Maarten) er ook een beetje genoeg van, hoewel het geen zwaar seizoen is (was) en de contacten op de camping en met het regioteam erg goed zijn. We hebben nog tijd genoeg om te beslissen en zitten nergens aan vast.

Hasta Luego

Nieuw seizoen op Fonrives

Maarten en Marijke1 reactie

We hebben Spanje achter ons gelaten. De administratieve rompslomp rondom het huis overgelaten aan Karin , onze advocaat. We hadden nog een klein beetje hoop dat alles afgerond zou zijn voordat we weer naar Nederland gaan voor wat verplichtingen (camper keuring) en natuurlijk familiebezoek.

 

In vier dagen zijn we naar Nederland gereden en neergestreken op camping “ons Wijland” in Oud Ade (net boven Leiden) . De volgende ochtend naar Hem, een paar dagen op de oprit gestaan bij Maaike, Feico, Stan en Lobke.  Daarna door naar camping het Oegenbos in Teuge. 

De camper moest voor de keuring en is daar ( bij Job Verhees) , na het reinigen van het roetfilter, ook weer doorgekomen. Bij Job hebben we gelijk een oude C4 Picasso gekocht. Het is toch wel makkelijk om ook in Frankrijk, maar straks ook in Spanje over een extra auto te beschikken.

 

Tijd om te vertrekken naar Rives, naar Chateau de Fonrives. Marijke in de C4 achter de camper aan. Niet gezellig rijden zo, maar het is maar 1200 kilometer naar de camping en in september nog weer 1200 kilometer naar Camposol.

Heeft kantoor aangegeven dat wij aankomen, zelf contact gehad met de camping dat we er op 22 april zullen zijn, blijkt dat onze leefcaravan nog niet beschikbaar is. Er was geen sleutel, deze ligt in de auto van de technische dienst en de auto stond in de garage. Geweldig…dan maar een nachtje in de camper. Volgende ochtend, sleutel aanwezig , maar nu moest hij nog technisch vrijgegeven worden. We zijn maar vast aan de schoonmaak gegaan en in de loop van de dag was hij technisch in orde en wij hadden de boel schoon zodat we er in konden.

Het plekje is best mooi, staan twee andere caravans binnen de omheining, maar deze worden niet of nauwelijks gebruikt.

 

Het weerzien met de medewerkers van de camping was geweldig, hartelijk en warm. Op de camping is het één en ander veranderd, veel kampeerplaatsen zijn verdwenen en staan nu allemaal stacaravans . Geïnvesteerd in een sportcourt en een klimparkoers voor kinderen vanaf 6 jaar. Ook een pluspunt, we hebben een spiksplinternieuwe receptie caravan gekregen. Inmiddels aangesloten en voorzien van de airconditioning, nu alleen nog het terras ervoor. Het meest blij zijn we met ons golfkarretje . Geen gesjouw meer met het loodzware linnengoed, kinderbedjes, fietsjes en gasflessen. 

Het weer, hier in de Lot et Garonne, valt nog een beetje tegen. Veel regen, dus veel modder en nogal frisjes. We mochten genieten van een paar warme dagen maar tot de opening nog wisselvallig weer. 

Het uit de “winterslaap “ halen loopt voorspoedig. We weten hoe we het vorig jaar hebben achtergelaten en veel werk was al door ons tijdens de afbouw gedaan.

 

Wij zijn buddy’s voor startende collega’s van twee campings. Herman en Dorothy zitten op een camping aan de Atlantische Oceaan. Een bezoekje was toch nog 3 1/2 uur rijden , enkel reis.  Ook wel weer goed te zien hoe een andere camping werkt en tot de conclusie komen dat wij op een prima locatie zitten. De tweede camping Saint Avit Loisirs  bezocht, Daniela inmiddels begonnen en inmiddels weer vertrokken naar een andere camping. Op deze camping zijn twee teams en de samenwerking was niet geweldig. Op Saint Avit zijn we vorig jaar ook een paar keer geweest, leuke camping maar niets voor ons.

 

De eerste gasten zijn binnen en het weer is nu fantastisch. Ziet zo’n camping er toch een stuk gezelliger uit. Nog een stuk of 5 mobilhomes te gaan. De eerste weken nog weinig boekingen binnen, dus we hebben alle tijd om deze klus te klaren. 

Onze collega voor de schoonmaak is ook gearriveerd. Ze kwam aan om half 5 in de ochtend en was 4 dagen onderweg . Op verschillende plaatsen zijn er mensen afgezet. loredana is een Roemeense en kent geen Engels. Met Googletranslate vanuit Roemeens naar Engels is een ramp. We gaan zien hoe de communicatie gaat lopen. Het is een eigenwijze . 

Met Max gaat het zo z’n gangetje. Hij is steeds vaker angstig voor geluiden. Staat niet altijd stabiel en zakt regelmatig door zijn pootjes heen. Zijn voorpootjes gaan steeds krommer staan en volgens de dierenarts heeft hij last van artrose. 

 

In Camposol is nu alles afgerond. Onze advocaat heeft namens ons de papieren ondertekend en de sleutels in ontvangst genomen. Het is nog erg rustig op de camping dus toch maar even naar Spanje gegaan. Na 12 uur rijden heeft Maarten de sleutels op de afgesproken plaats opgehaald. Deze drie dagen gebruikt om even langs de makelaar, bank en advocaat te gaan. Uitproberen of alles werkt. Was benieuwd hoe de verwarming/warm water werkt, deze is aangesloten op een olietank.

Maar alles was verder prima, de oven was door een speciaal bedrijf schoongemaakt, Airco, koelkast, vaatwasser e.d. waren allemaal operationeel. Het hele huis was erg schoon achtergelaten door de vorige bewoners. Afspraak kunnen maken met een aannemer die de overkapping van het terras gaat maken, zodat deze klaar is als we in september aankomen. Deze dagen is ook het alarm geïnstalleerd. In september willen we nog een camera ophangen aan de voorzijde. De terugweg verliep iets minder. Rondom Murcia was het noodweer. De Spanjaarden staan stil of rijden ca 30 k/u. Stil staan doen zo ook op de meest linker rijbaan. Levensgevaarlijk. De navigatie gaf aan (net als op de heenweg, maar toen genegeerd) dat het over Andorra , korter is (dik 100 km) en nagenoeg de zelfde tijd dan langs Perpignan en Narbonne. Klopt bijna, het is alleen dik 100 kilometer over tweebaans (berg) wegen. Valt niet mee midden in de nacht. Maar goed na 12 en half uur weer terug op de camping. Marijke heeft deze dagen de incheck gedaan.

Het weer houdt nog niet over, we zitten met de 28 units voor zo’n 25% vol. Wel rustig, maar eigenlijk iets te rustig. Iets meer werk en gezelligheid is van harte welkom. Wel is er tijd om wat marktjes te bezoeken.  Dagje naar kasteel des Milandes geweest. Dit kasteel was van Josephine Baker. Ze danste in de revues op in het Théâtre de Champs-Elysées en later in de Folies Bergères. Ze woonde er 20 jaar van haar leven. Zwarte tegels in de badkamer of een mintgroene badkamer met gouden kranen, je vindt het er allemaal ze hield van art-déco. Daarnaast waren prachtige tuinen met exotische vogels en een vogelshow. Kortom een leuke aanrader voor onze gasten. 

Met de mobilhomes zijn we helemaal klaar, misschien de terrassen nog even (laten) schrobben. We hebben een prachtige receptiecaravan gekregen. Deze is gelijk voor de opslag. Heerlijk , eind van het seizoen geen gesleep met voorraad. Alles kan blijven staan. Er moet alleen nog een terras/ veranda ervoor geplaatst worden.

Volgende week de verhuizing regelen voor eind september. Midden september gaan we rechtstreeks vanuit Frankrijk naar Spanje. Wat muurtjes schilderen, Wifi (glasvezel) bestellen, is overigens binnen een week geregeld. Als de verhuiswagen er is  eens kijken of alles gaat passen of dat de plaatselijk charity blij gaat worden.

We gaan het zien, eerst de klus op de camping afmaken. We kunnen niet wachten om in september naar huis te gaan.

Spanje

Maarten en Marijke1 reactie

Alcossebre / Alcoceber

Alcossebre, onze tijdelijke thuishaven in Spanje.

 

Begin oktober vertrokken uit Nederland voor een nieuw avontuur in Spanje. Het weer zat (zeker in Noord Holland) niet altijd mee.
Na lange tijd, weer een paar weken de lange broek aan gehad. Na een gezellig etentje bij de sushi werd het tijd om de camper in beweging te zetten en richting het zuiden. De eerste stop zou in Luxemburg zijn, ja zou zijn, alle campings bezet en zonder reservering was er geen plaats. In Luxemburg kennen ze het fenomeem camperplaatsen niet dus zijn we noodgedwongen wat verder door gereden om uiteindelijk in Metz uit te komen. Hier hebben we voor één nachtje op een gemeente camping gestaan. Volgende dag zijn we op Camping Du Bois de la Dame in het departement Rhône-Alpes neergestreken. Leuke, gemoedelijke camping, mooi uitzicht in het bos/park, hier zijn we twee nachten gebleven.
Volgende etappe bracht ons in de omgeving van Narbonne in Zuid Frankrijk op camping Figurotta, leuke doorgangscamping.De volgende dag door gereden naar Spanje.
Op camping Ametlla de Mar dicht bij Tarragona hebben we onze laatste stop gemaakt. De bedoeling was twee nachten, maar van de makelaar kregen we te horen dat we eerder in het appartemant mochten dus zijn we de volgende dag op pad gegaan voor de laatste 3 uurtjes rijden naar Alcossebre. Vanaf midden Frankrijk knapte het weer op. We hadden mooie dagen met veel zon onderweg. De korte broek weer aangedaan en is niet meer uitgeweest tot nu toe (bijna eind november)…nou vooruit, ‘s-nachts en onder de douche wel :-).

De sleutels opgehaald, ons “vaste” aanspreekpunt Juliana was op vakantie dus we kregen de sleutels mee en moesten met een weekje maar langs komen om de borg te betalen. Het appartement was goed schoon en er lag bed- en linnengoed voor ons klaar. De camper uitgepakt, goh wat gaat er nog veel troep in zo’n ding, maar goed, alles boven gekregen en in de kasten gepakt. Tijd voor een terrasje en genieten van de zon en heerlijke temperaturen.

Twee weekjes om ons te settelen en vast wat rond te kijken naar wat er zoal te koop is in de regio. Nou wisten we dat natuurlijk al een beetje, we zijn eigenlijk al meer dan een jaar aan het kijken op sites van makelaars en op Idealista, een soort Funda van Spanje.

De verjaardag van Marijke gevierd met slingers en ontbijt op bed. Vast wat voorbereidingen treffen, Maaike, Stan en Lobke komen binnenkort naar Spanje en vliegen op Valencia. Vast online een auto huren in Castellón de la Plana. We hebben niet goed opgelet, de auto bij het station in het centrum gehuurd, opzich een prima idee, konden we met de trein de auto ophalen en hoef je niet met de grote camper het centrum in. De auto kon ook opgehaald worden bij het vliegveld, we dachten dat is lastiger te bereiken, maar wat bleek het vliegveld ligt op 15 minuten van Alcossebre met gratis parkeren (Castellón de la Plana was drie kwartier met de trein). Maar goed, een middenklasser voor 5 personen geboekt. Komen ze met een Fiat 500 aanrijden. Dacht oh oh ..dat gaat niet passen. Achteraf bleek het de 500 XL te zijn, open dakje en voldoende ruimte. Auto nagekeken. paar maand oud en 18k op de teller. Maar hij was al een partij beschadigd. De Spanjaarden hechten waarschijnlijk niet zo veel waarde aan een auto, maar goed hij reed heerlijk.

Volgende dag naar Valencia Airport om de jongelui op te halen. Aankomst 22:00 uur dus het werd die avond een latertje voordat we weer in Alcossebre in bed lagen. Het weer is nog steeds prima en de jongens gingen het zwembad in de tuin uitproberen. Haha dat was koud, te koud dus. De volgende dag bleek de zee een stuk prettiger aan te voelen.

We zijn een dagje naar Morella geweest en naar Santuari de la Mare de Déu de la Balma. Plekjes waar we in januari al waren geweest maar toch met de jongelui wilden delen. Weer lekker gegeten en toch nog weer de Bonelli’s eagle (havikarend) gezien.
Deze week nog een bezoekje gebracht aan St Jordi, Panorámica Club de Golf. Hier een paar appartementen bekeken. Was niets voor ons, de appartementen niet, het park was te stil en alles was gedateerd. De laatste dag zijn we met z’n allen naar Valencia geweest.

In de tussentijd vermaken we ons prima hier in Alcossebre. Bijna elke dag langs het strand wandelen met Max. Een stukje fietsen, gelukkig hebben we elektrische fitesen want een bezoekje aan de Ermita de Santa Lucía was nog een hele opgave. We zien het liggen op de berg , hemelsbreed nog geen 2 kilometer van ons vandaan, maar toch bijna een uur fietsen. Eerste stuk wil nog wel, een beetje klimmen maar dan zie je het bordje 12 %. Een beetje stijl maar we hebben het overleefd. Ben je bijna boven zie het bemoedigende bord 20% staan. Hier en daar wat wandelen maar we hebben het gered en de beloning was een prachtig uitzicht over de regio. En weet je… terug ging best wel snel. :-).


De feestdagen zijn rustig verlopen. Op kerstavond kwamen onze Spaanse buren even langs met een flesje rosé. Onze Franse bovenburen houden van schuiven met stoelen en kleden/ dekens over het balkon hangen. Lekker fris wanneer je tafel daar onder staat. Schuin naast ons woont een ouder Belgisch koppel (al zo’n 3 jaar) en verder wat Spaanse bewoners. Staat ook wel wat leeg, veel is voor de zomerverhuur.

In het dorpje zit natuurlijk wel het e.e.a. dicht in de wintermaanden, maar er is genoeg open voor een hapje en drankje op het terras.
In januari zijn onze vrienden Gert en Martha uit Doetinchem een weekje geweest. Dit keer geen auto gehuurd maar zijn we met de camper op pad gegaan. Uiteraard een dagje Valencia gedaan maar ook naar Castellon de la Plana en Culla. Culla ligt in de regio Valencia en behoort net als Peniscola tot de mooiste dorpen van heel Spanje. Uiteraad hebben we Peniscola ook bezocht en de trappen naar het kasteel beklommen. De weersvoorspelling was goed dus een paar (veel te dure) fietsen gehuurd om de omgeving te bekijken. Stuk langs de zee en via de sinaasappel- en manderijnboomgaarden en artisjokvelden weer terug. Mooie tocht, alleen niet zo warm dan dat ze ons beloofd hadden. Kortom een leuke gezellige week. Ps het enige weekje dat de temperatuur het een beetje liet afweten, maar ja je kan niet alles hebben :-).

De weersvoorspelling zou weer goed zijn (Doetinchem naar huis) dus de camper maar ingepakt en op naar Benidorm.

Even een paar dagen uit het lawaai. Naast ons appartement zijn ze een nieuw complex aan het bouwen. Nu beginnen de Spanjaarden pas om 8 uur maar gaan wel door tot 18:00 uur. Wel natuurlijk tussen de middag een siesta. Maar als we dit geweten hadden…. waren we ergens anders naar toe geggaan.

De camper staat hier keurig aan de straat geparkeerd, nu kan dat wel. In de zomermaanden kan je je wagen hier niet kwijt. Hebben wel een parkeergarage maar dat gaat niet helemaal passen. Dat is ook de reden dat we ons nieuwe huis een beetje uit de kust zoeken.

Valencia 

Valancia, de derde stad van Spanje.

 

Als je toch in de regio bent mag een bezoek aan Valencia natuurlijk niet ontbreken.
Vanuit Alcala de Xivert gaat een trein naar Valencia. Het boemeltje doet er bijna drie uur over. De regiotrein bijna twee uur en de sneltrein vanuit Benicarolo iets meer dan een uur. Deze laatste gaat vanuit een andere plaats en is erg duur. De regio trein was het beste alternatief en voor 12 euro pp heb je al een retourtje. Inmiddels verschillende keren geweest, twee keer naar de historische binnenstad,en een andere keer op een avond, op moment dat de feestverlichting was ontstoken.

De laatste dag van het bezoek van Maaike, Stan en Lobke zijn we met z’n allen weer naar Valancia geweest. Maaike heeft een fietstour door Valancia geboekt. We konden ons huur Fiatje (500XL) dicht bij de fietsverhuur parkeren en zijn met een groepje van ca 15 man/vrouw en een gids op pad gegaan. Was een geweldige belevenis en je krijgt alle highlights te zien. Waren wij natuurlijk al een paar keer in het oude centrum geweest maar nog niet in het moderne gedeelte. De ‘Ciutat de les Arts i les Ciències’ oftewel ‘de Stad van Kunst en Wetenschap’ was erg prachtig. Geweldig mooie gebouwen, hier komen we zeker nog eens terug. Er waren veel groepjes fietsers en ja hoor vrijwel allemaal Kaaskoppen.

 

Eind van de dag afscheid genomen van Maaike, Stan en Lobke, zij op het vliegtuig naar huis en wij terug naar Alcossebre waar Max al een behoorlijke tijd alleen was.

Tijdens de eerste week van januari wanneer onze vrienden (Gert en Martha) uit Doetinchem op bezoek, zijn we weer met de trein naar Valencia gegaan. Ook nu hebben we fietsen gehuurd en hebben een tochtje op eigen gelegenheid door de stad gemaakt. Weer veel gezien en natuurlijk het ‘Ciutat de les Arts i les Ciències’ weer aangedaan.
Eind van de middag weer met de trein terug om in Alcala de Xivert de camper weer op te pikken en door naar Alcossebre.

Benidorm

De weersverwachtingen zijn erg goed dus de camper ingepakt om richting het zuiden te gaan. Online op zoek naar een camping. Dat viel even goed tegen. Er is bijna geen camping te boeken. Alles zit vol. Na enkele pogingen zijn we op camping Raco in Benidorm terecht gekomen.
Mooie grote camping met goed en schoon sanitair. Veel Nederlanders, Belgen en Engelsen en veel mensen op seizoen plaatsen. Wat opviel was dat er veel Noren en Zweden met de camper in Benidorm zijn. We hadden de fietsen mee en waren in 10 minuten aan het strand (playa Levante).
Een groot contrast met Alcossebre, wat een drukte en nu is het nog maar winter. In de zomer kan je hier over de koppen lopen.
Voordeel is wel dat er veel winkels, restaurants en terrassen open zijn. Op een terrasje zitten en mensen kijken is ook best leuk.
Even kijken of we de Benidormbasterds hier ook zien. Geloof me … het percentage scootmobielen is vele malen groter dan fietsers. Ongelooflijk wat veel, zelfs duo scooters. Inschatting : een heel groot deel van de berijders heeft zo’n vervoermiddel omdat ze te lui zijn om te lopen. Op bijna elke hoek van de straat zijn er winkels waar je deze dingen kan huren. Maar goed, genoeg gepraat over de Benidorm basterds.

Met de fiets zijn we naar het El Casco Antiguo, Benidorm centrum en naar het Balcon del Mediterraneo gegaan met een mooi uitzicht op Isla de Benidorm. In Benidorm hebben we een winkel gevonden die veel Nederlandse produkten verkoopt. De eerste keer wat yoghurt , frikandellen en mix voor nasi en macaroni meegenomen. De tweede keer moest de vla, karnemelk , erwtensoep en hagelslag enz enz eraan geloven.

Zondag een fietstour naar Altea. Ook een heel leuk plaatsje pal aan de zee. Op de autovrije Boulevard heerlijk bij de Oostenrijker op een terrasje gezeten. Max was mee, voorin in het mandje op de fiets. Nog een stukje doorgefietst op zoek naar het Cap Negret hotel. Bedoeling was om te kijken of daar de camper geparkeerd kon worden. Op de terugweg kregen we trek aan wat en ja hoor ..een Hollandse snackbar. Dat werd dus een patatje pindasaus en een kroket :-).

In het Benidorm Palace (op loopafstand van de camping) was een dinner show met het thema “Fire”. We hadden een eigen tafeltje en kregen voorafgaand aan de show een dinner. Was heerlijk maar ook wel veel. Flesje wijn erbij en de show kon beginnen. Veel dans, muziek, acrobatiek en goochelacts kwamen voorbij op een beweegbaar podium met veel vuur en af en toe een regenbui. Na een mooie avond weer terug naar de camping en onder de wol.

Woensdag was het weer tijd om op te breken. We hadden op de terug weg afgesproken in het Cap Negret hotel met Fred en Hennie. Fred is een “oud” collega uit Apeldoorn en was met zijn ploeg Stappenbelt Specialized Racing MTB team neergestreken in Altea voor The Shimano Supercup Massi in Ciutat Esportiva Camilo Cano, La Nucía (Alicante). Even lekker “bijpraten” bij een bak koffie en een kleine rondleiding door het hotel die geheel in het teken staat van de wielersport en over veel gespecialiseerde faciliteiten beschikt.

Daarna terug naar “huis” , zo’n 3 uurtjes toeren en het uitpakken van de camper kan weer van start gaan.

Fase 6 en 7 Nederland

Maarten en Marijke1 reactie

Fase 6

 

Het is zondag 10 september. We zijn klaar op de camping, alles afgesloten en klaar gezet voor de winter. Voorraad tent leeggehaald en alles in de receptie opgestapeld. Camper staat ingepakt klaar voor vertrek. Fietsen op het rek, hoes eromheen getrokken, schiet daar het elastiek los en krijg de plastic haak recht op mijn mond, kon de stukjes tand uitspugen, lekker begin 😩. Niet alles kunnen of willen we meenemen. Een aantal dingen laten we in de leefcaravan achter voor volgend jaar. Tenminste als we volgend jaar terug mogen komen. We hebben deze camping wel aangevraagd en natuurlijk voor de zekerheid twee andere campings ( één in Spanje en één in bij het meer Annecy in Frankrijk). Maar we gaan natuurlijk voor 100% voor Château de Fonrives.

De planning is om via N en D wegen naar Nederland te rijden, zal neerkomen op ongeveer 300 kilometer per dag. Rond 9 uur vertrekken en ergens rond 3 uur naar de camping.

Etappe 1 :
via Bergerac- Périgueux-Limoges zijn in Châteauroux aangekomen.
Prachtige route , veel kleine slaapdorpjes gepasseerd. Niet altijd lekker breed, uitstekende huizen en tegemoet komende vrachtwagens en oude mensen in campers 😜 hahaha en zegt de man die deze maand zijn eerste aow krijgt.
Het is nog erg warm en konden een mooi plekje uitzoeken op de camping la Rochet. Het is wel een doorgangscamping ,maar wel mooi gelegen in een groot park. Hier blijven we twee nachten.

Etappe 2:
en weer doorrr 🚐 We vertrekken richting Bourges om via Auxerre naar Troyes te rijden. Het weer is nog prima en onderweg nog even een percolator gekocht om toch wat koffie te kunnen zetten. De reis verloopt voorspoedig en komen weer volgens planning aan bij camping Le Lac d’Orient in Mensil-Saint-Père. Grote camping met alle benodigde faciliteiten en een mooi meer om langs te wandelen. Stonden behoorlijk vrij , maar een boompje achter de caravan zorgde ervoor dat we de schotel niet konden openklappen. De planning was in eerste instantie om hier twee dagen te blijven. Het aantal Nederlanders en Belgen was erg groot. We besloten om de volgende dag verder te trekken om vrijdag in Nederland aan te komen.

 

Etappe 3:
we rijden richting België, via Verdun -Longwy komen we in de Ardennen. Het weer is inmiddels omgeslagen . We hebben ons oog laten vallen op camping internationaal Durbuy . We hadden de camping op internet gevonden en zagen dat er nog één plekje vrij was aan het riviertje de Ourthe. Deze maar gelijk vastgelegd.
Prettig ontvangst en een mooie stek. Hier blijven we twee nachten. De fietsen van de camper en via een mooi fietspad ,langs de Ourthe naar Durbuy. Even lekker rondstruinen en na een heerlijke lunch weer terug. Camera in de aanslag…twee ijsvogels vlogen constant heen en weer, laag over het water. Een hele tour om die vast te leggen op de foto, uiteindelijk ging er één op een tak zitten. Maarja aan de andere kant van het water.pffff zo groot is dat vogeltje ook weer niet. Maar goed hij of zij (kon ik niet zien) staat op de foto.

Etappe 4:
Eindbestemming camping Vreehorst in Winterswijk. Laten we over Duitsland rijden, ja goed idee. Hmm pakt toch verkeerd uit, waar staat Duitsland om bekent , juist “baustelle und Stau” . Alles met elkaar een uur later dan gepland reden we de camping op. Van te voren besproken plaats met privé sanitair en wasmachines, moest nodig wat gewassen worden en die eigen douche was ook wel even heerlijk. De plek viel zwaar tegen, erg modderig en geen zon, vandaar die modder. Gevraagd naar een andere plek, nee die was er niet . Ze zaten helemaal vol, jaja de plek tegen over ons bleef al die tijd leeg. Nooit meer Vreehorst. We zaten wel dicht bij Obelink, moesten nog wat spulletjes aanschaffen. En ja als door Obelink loopt, is net als bij de Action, je komt met meer dingen thuis.

Etappe 5
Op naar Apeldoorn, even langs de familie en begin van de avond naar de minicamping “Het kleine schaap” in het Woudhuis. Hier zijn we drie dagen. Lang zat, de camping was wel erg basic. Mini camping oké, hoog gras ,matig sanitair en een in verhouding stevige prijs heeft ons doen besluiten om voor de laatste week een andere camping te zoeken. Deze dagen weer op familiebezoek geweest en even de stad in voor een paar nieuwe telefoons.

Etappe 6:
We trekken verder het land in, op weg naar Noord-Holland. Eerst even langs de familie in Hem. De voortent en dakdragers van de Volvo uit de bagageruimte gooien. Ze staan te koop, maar nog geen gegadigden, dus dan maar in de opslag. Eind van de middag naar de camping de Gouwe Stek in Bovenkarspel nabij Enkhuizen. Het weer zat niet mee, nou zeg maar ..gewoon kloten. Wat een regen☔️☔️. Tussen de buien door nog met de fiets op pad geweest en met Maaike,Feico ,Stan en Lobke uit eten geweest. Stan en Lobke moesten zaterdag allebei de eerste wedstrijd van het seizoen volleyballen in Enkhuizen. Mooi ,dat was op 5 minuten fietsen, dus konden we ze eindelijk weer in actie zien (en allebei de wedstrijd gewonnen 🏆).
Op de valreep toch nog een koper voor de tent, mooi is die uit de opslag.
Zondag was het waarachtig droog, tijd om de boel op te breken.

Etappe 7
Via de dijk en Harderwijk weer terug naar Apeldoorn, weer even langs oma en bij Martijn, Maite en Finn langs. De bestellingen ophalen, zij waren afgelopen week ons pakket ontvangst kantoortje. Gelijk maar afgesproken om sushi te gaan eten en dat Finn bij ons komt spelen. Tegen de middag zijn we op onze laatste camping aangekomen. “Mini camping en theeschenkerij ‘t Oegenbos” in Teuge.
Mooie plek en gelukkig veel zon, keurig sanitair en de parachutisten landen voor onze neus. Veel tijd om voor de camper te zitten is er niet, er staan veel afspraken voor deze week in de planning. Elke dag zijn we op het fietsje op pad. Voor Max hebben we een nieuw fietsmandje voor aan het stuur. Dit vind hij geweldig, zit parmantig voorin, tis net een scène uit een film “ET home 👉🏻”.
Na een nachtje bij Annemieke op het erf (verjaardag vieren) zijn we voor een kleine reparatie naar Zevenaar gegaan, moest even een sierstrip vast gezet worden.

Zondag de 1e oktober vertrekken we naar ons huur appartement in Alcossebre in Spanje. Al bericht van de makelaar, ze staan de 7e klaar om ons te ontvangen en de sleutels over te dragen (en natuur om het geld te innen) We willen vrijdag de 6e in Spanje zijn of in ieder geval dicht bij Alcossebre. Dus we kunnen het “rustig” aan doen, maar nu laten we de N en D wegen links (of rechts) liggen.
Ook hier hebben we weer zin in, we krijgen in oktober (Maaike, Stan en Lobke) en januari (Martha en Gert) nog op bezoek. Gaat een leuke tijd worden.

adiós y nos vemos la próxima vez en España

 

Fase 6 Chateau de Fonrives

Maarten en MarijkeLaat een reactie achter

Fase 5 en 6

 

Van de 7 zitten we nu bijna in fase 6. Vakantie in Nederland.

Maar eerst de laatste weken in Frankrijk goed door komen. Wat een fijne streek en wat een leuke / lieve mensen hier in de Lot et Garonne, oké bijna in de Dordogne, maar hier voelen we ons helemaal thuis.

Op de camping hebben we het drukke seizoen achter de rug. Zoals altijd zijn meer dan 95 % van de gasten tevreden en leuke mensen om te ontmoeten en te “hosten”. Daar kijken we weer graag op terug , tevreden mensen , kinderen die langs komen fietsen en weer roepen Hey Maarten. Wie levert hier de fietsjes toch…. . We zitten met onze leefcaravan midden tussen de gasten. Tot op heden is er geen dag geweest dat we hier spijt van hebben. Met goede afspraken hebben we onze rust in de avonduren en krijgen we weinig aanloop bij onze caravan.  Het terrein is best wel heuvelachtig en op een goedkoop kinderfietsje is het behoorlijk aanpoten om met een zware aanhanger boven te komen. Er zitten 7 versnellingen op , maar alleen de eerste en de tweede zijn te gebruiken.

Er zijn natuurlijk altijd mensen die het toch iets anders hadden voorgesteld of op voorhand al beginnen met klagen. Het is voor Roan een nieuwe camping en veel informatie is overgenomen vanaf de site van de vorige eigenaar. Helaas klopt deze informatie niet altijd volledig, maar dat zijn de aanloop “foutjes”.  De accommodaties waren spiksplinternieuw, dat maakt het hosten wel een stukje makkelijker, hoewel ook nieuwe caravans kleine probleempjes met zich mee brengen.

We zijn eigenlijk direct van start gegaan in het hoogseizoen. Betekent dat we weinig of geen gelegenheid hebben gehad om de omgeving goed te bekijken. Want ooh , wat een leuke dorpjes met prachtige bastides  zijn er hier te vinden. Op 4 kilometer zitten we bij Villereal, een gezellig  plaatsje met heerlijke restaurants, een fantastische wekelijkse avondmark met plaatselijke of regionale producten welke je aan lange tafels kan nuttigen onder het genot van live muziek. Koop eerst een fles rosé, lekker gekoeld voor 5 euro en dan op zoek naar een plekje aan de lange tafels .

In het dorp al een paar pareltjes (restaurants ) gevonden. Van een redelijke grote tot een restaurant met maximaal 6 tafels, alles vers bereid en een persoonlijke bediening. Valt ons hier toch op dat de plaatselijke bevolking erg toegankelijk, gastvrij en vriendelijk  is . Een streek om graag weer terug te komen.

Zoals gezegd, de locatie vinden we helemaal top. De temperaturen zijn hier beter te behappen dan aan de Middellandse zee. Er valt hier af en toe een buitje, maar daarom is het hier ook prachtig groen, mooie velden met zonnebloemen en bossen/heuvels en natuurlijk de rivieren Dordogne, Garonne en de Lot  maken deze streek compleet. Natuurlijk, zoals in heel Europa, hebben we hier ook  te maken met extremen, 42 graden is wel even te veel van het goede, gelukkig kunnen en mogen we van het zwembad gebruik maken en dat hebben we ook veelvuldig gedaan.

Nieuw is natuurlijk dat we een camper hebben gekocht en hiermee onze dagelijkse boodschappen mee moeten doen. Dit gaat best wel goed, ook Marijke kan met de 7 meter lange camper uit de voeten. Al de nodige uitstapjes gemaakt en een paar keer op bezoek geweest bij onze collega’s op St Avit Loisirs , zo’n uurtje hier vandaan. We zijn natuurlijk volgepakt naar Frankrijk gegaan omdat we het huis verkocht hebben, al deze “rommel” moet weer mee terug. Moeten het gewicht van de camper even in de gaten houden.

We hebben afscheid genomen van Ornella , onze schoonmaak hulp uit Montpellier, die deze weken intern is geweest . Leuke, lieve meid uit oorspronkelijk Benin , maar als ze een minder goede dag heeft, niet vooruit te branden is. Ze heeft ons wel veel werk uit handen genomen, een toppertje die wat ons betreft volgend jaar mag terugkomen

Het winterklaar maken van de Mobilehomes is inmiddels klaar  en we hopen ergens op zondag de 10e september richting Nederland te gaan . Op de 17e september moeten we in Doetinchem zijn ( een verjaardag van Gert mag je niet missen 😊) en de dagen daarna hebben we nog veel afspraken staan in Apeldoorn.

Op 1 of 2 oktober gaan we weer naar het zuiden. Ons appartement in Alcossebre staat vanaf de 7e voor ons klaar. Ook hier hebben we weer zin in. Maaike , Stan en Lobke komen in de herfstvakantie langs. Deze maanden gaan we ons oriënteren op woningen in Spanje. We gaan sowieso veel met de camper op pad om zoveel mogelijk van Spanje te zien. Kortom ons avontuur is nog lang niet voorbij.

Wij hebben ons weer ingeschreven voor deze camping voor volgend jaar. Kei leuk en met heel fijne collega’s van Marvillapark en Eurocamp voelen we ons helemaal thuis op deze familie camping. Moet nog wel wat gebeuren komende winterperiode , maar dat gaat helemaal goedkomen.

Volgend jaar hier waarschijnlijk weer naar toe, maar eerst in alle rust terug naar Nederland en in oktober naar Spanje.

Jusqu’à  la procheine  fois / Nos vemos la próxima vez

Fase 5 Chateau de Fonrives

Maarten en Marijke1 reactie

We zitten nog steeds in fase 5 of te wel we zijn aan het werk op Chateau de Fonrives.

 

Volgens de brochure van Roan zitten we in de Dordogne maar dat klopt niet helemaal, nou ja, helemaal niet. We zitten in het departement Lot et Garonne net over de grens van de Dordogne.

De regio is mooi,  glooiend en heel groen, met andere woorden hier kan het ook regenen. Nadeel is wel dat de grond hier snel veranderd in een glibberige klei. De start van het seizoen is best zwaar geweest. Veel sjouwen,  uitpakken en verdelen van materialen op de camping. Op het moment van aankomst op 28 mei waren nog niet alle mobilehomes geplaatst, aangesloten of voorzien van een terras. Technisch moest alles natuurlijk worden vrijgegeven, maar dat weerhield ons niet om vast aan het werk te gaan. De mobilehomes waren deels al voorzien van inventaris. Dat wil zeggen alles stond /lag erin maar moest wel even uitgepakt / op de plek gezet of opgehangen worden. De matrassen uitpakken/rollen, van beschermhoezen voorzien tot de stickertjes verwijderen van alle kopjes en kommetjes. De koelkast lag voor de keuken, tafel op de kop op de grond met daar op al het buiten meubilair, alles verpakt in heel veel karton, plastic en piepschuim. Daarnaast kregen we regelmatig aanvoer van materialen die met een kleine handkar verdeeld moest worden in alle 28 mobilehomes. Kortom best wel zwaar. Gelukkig is het contact met de directie en medewerkers op de camping prima en konden we regelmatig gebruik maken van een golfkar.

Maar nadat de receptie (in een voormalig massagesalon) is ingericht, de store-tent is ingericht kunnen  we ons opmaken voor de eerste gasten die we in eerste instantie op 15 juni zouden ontvangen. Echter de terrasbouwers lieten op zich wachten, de camping kon niet verder met het aanleggen van de supreme zone, kortom we konden de gasten niet ontvangen in een bouwput. De “opening” werd twee weken uitgesteld en net op tijd was alles zover dat we op 1 juli de eerste gasten konden ontvangen in onze 8 supreme lounge plus. Omdat we hard gewerkt hebben konden we ook al 7 premiums in de verhuur doen. De laatste 13 premiums gingen op 15 juli open.

Hebben we alleen maar gewerkt, nou bijna wel. Natuur zijn we een dagje naar Bergerac geweest, de stad van Cynano. Een gezellige historisch centrum aan de Dordogne rivier. Wat dorpjes in de regio bezocht zoals het gezellige Issigeac met zijn markt en verschillende ateliers . Chateau de Biron bekeken en aansluitend lekker gegeten in Monpazier. Voor de grotere winkels zijn we aangewezen op Bergerac (ca half uur rijden) of Villeneuve sur Lot ( bijna 3 kwartier van de camping). Gelukkig hebben we onze elektrische fietsen mee en hebben al een leuk tochtje gemaakt naar Castillonnés. Daar hebben we het chocolade museum bezocht en natuurlijk wat lekkers mee terug genomen. De heuvels vergen wel wat van de accu’s waardoor Marijke een paar kilometer voor de camping zonder stroom kwam te zitten. Fiets ruilen en terug ploeteren zonder trap ondersteuning, pff fijn al die heuvels 😊. Na een tochtje naar Penn-d’Agenais (weer lekker gegeten) hebben we een Parc en Ciel bekeken voor onze gasten. Het klimparkoers op de camping is (tijdelijk) gesloten en dit park kunnen we aanbieden aan onze gasten.

De camping is kleinschalig , gezellig en erg gemoedelijk. We voelen ons hier prima thuis. We draaien nu inmiddels een paar weken en uiteindelijk is onze schoonmaakhulp ook gearriveerd. Hopelijk krijgen we komende periode wat meer rust en vrije tijd. Kunnen we er met onze camper op uit.

We kregen nog bezoek van Mike en Hellen. Met hun mooie camper hebben ze een verassingsbezoek gebracht. Ze zijn een paar nachten gebleven, was gezellig en natuurlijk weer lekker gegeten.

We zaten al te plannen voor fase 6 , vakantie in Nederland. Vakantiepark boeken, hotels voor onderweg bespreken kortom een hoop geregel. We hebben besloten om een camper aan te schaffen. Na wat telefonisch contact met wat bedrijven in Nederland hebben we een leuke camper gezien. Nou ja gezien, op een plaatje dan. Marian en Ad hebben voor ons de wagen bekeken en goedgekeurd. Dus we zijn op afstand tot de aankoop overgegaan. De camper moest opgehaald worden dus besloten om deze maar even op te halen. Inmiddels onze eigen auto , fietsdrager en dakkoffer verkocht en alle transacties op één middag in Apeldoorn ingepland. Dinsdag 12 uur rijden naar NL en donderdag 14 uur terug. In de tussentijd heeft Marijke de camping draaiende gehouden.

Het appartement wat we in Spanje gehuurd hebben voor deze winter houden we aan en gaan van daaruit Spanje verkennen en op zoek naar een leuke woning. Even wennen met de camper boodschappen doen, maar ook dat went erg snel. Een dagje op de camping mogen staan om alles uit te proberen en gelukkig alles functioneert perfect. Kunnen televisie kijken, lekker luxe zo’n volautomatische schotel. In Nederland maar even een bezoekje aan Obelink brengen voor de laatste spulletjes.

We gaan zo de laatste maand in en 3 september gaat de camping weer dicht. Voor ons de taak om alles weer winterklaar te maken en dan vertrekken we in alle rust naar Nederland. Nu niet in twee dagen, maar rustig aan via de kust omhoog. Daar heb je tenslotte een camper voor.

Wij gaan nog even een maand gasten ontvangen en uitzwaaien en genieten van de omgeving.

jusqu’au prochain blog

Fase 4 en 5 jura / Dordoge

Maarten en MarijkeLaat een reactie achter

Fase 1 t/m 7

Ons avontuur dit jaar in Frankrijk en Spanje bestaat uit verschillende etappes.

Fase 4:

We hebben 5 heerlijke weken gehad op Val de Bonnal. Het zag er even naar uit dat we er extra werk op ons dak kregen. De buitenkant van de mobilehomes zouden door een extern bedrijf schoon gemaakt worden.  Val de Bonnal ligt in de middle of nowhere, dus geen schoonmaak ploeg te vinden. Wij hadden hier echt geen tijd voor ( we moesten binnen twee weken klaar zijn voor de eerste gasten) en uiteraard werd door Roan direct actie ondernomen. Vanuit Le Ranc Davaine in de  Ardèche werden Valentin en Catalina voor een weekje aan ons uitgeleend.  Dankzij dit fantastische stel kwamen we op tijd klaar voor onze seizoenstart. Omdat onze regiomanager met zijn loods ergens in de Ardèche en Languedoc zit, moest er af en toe een beetje geïmproviseerd worden. Wat nieuwe spullen kopen was even handiger dan een ritje van meer dan 5 uur enkele reis.

Toch nog (heel) even de toerist uit hangen. Op een zondag een stukje gefietst via een vroegere spoorlijn waar nu een mooi fietspad is aangelegd zijn we naar Villerexel gefietst. Na een stevige klim kwamen we in het centrum, nou ja een kerk en een café . In het café wat gedronken (maar net op tijd , zaten plots in een heftige bui.) Na het verfrissende biertje zijn we teruggaan naar de Camping. Later hebben we nog een route volgens het knooppunt principe gevolgd en op het marktplein van Rougemont nog even geluncht. Op een brocante /rommelmarkt op de route kwamen we nog onze gasten tegen. Zij hadden mooie spullen voor de veranda thuis gescoord.

Toch nog tijd vrijgemaakt om een middagje naar Besançon te gaan. Een bezoekje aan de Citadelle de Besançon gebracht. Wel aardig. Oude “meuk “ met een aantal musea op het terrein.

Uiteindelijk is er een koppel aangenomen die het van ons gaat overnemen. Geert en Mariska uit het hoge noorden (Ut Grunn) kwamen ons op de 28e aflossen . Even een paar dagen “meedraaien” en dan het diepe in. De auto weer ingepakt, staffcaravan gepoetst , nog even helpen met eerste aankomsten op de drukke zaterdag en op naar Chateau de Fonrives , onze uiteindelijk definitieve camping.

Fase 5:

Onderweg in Hotel Clermont Estaing in Clermont-Ferrand overnacht. De eerste etappe was met elkaar zo’n 4 ½  uur rijden.  Zondagochtend na een goed ontbijt weer verder richting de Dordogne.

Een ritje van ca 4 uur, door een prachtige streek en een mooie weg met behoorlijk wat “klimwerk”, kwamen we rond het middag uur aan op Chateau de Fonrives. Ontvangen door ons regioteam Maikel en Hanneke en gelijk richting onze “leefcaravan” gegaan. We hadden niet al te best geslapen in de dagen voor ons vertrek. Er moesten 28 nieuwe caravans geplaatst worden en berichten die ons bereikten waren niet erg bemoedigend. Staan er wel caravans en zo ja welke en is alles al aangesloten. Moeten we toch in de oude staf caravan (maar die is gereserveerd voor de schoonmaak ploeg), krijgen we tijdelijk een caravan van onze collega’s of van de camping. Kortom best wel spannend.

Maikel en Hanneke hadden ons een bericht gestuurd dat ons huisje klaar stond, maar ja als je de mobile data niet hebt aanstaan, krijg je dit niet te zien.

Op de camping kregen we gelijk de gastencaravan, zoals gepland. Maikel en Hanneke hebben een hele goede keus gemaakt over welke wij konden nemen. Een prachtige plek, niet direct tussen de gasten en lekker wat schaduw. Na een rondje over de camping, her en der wat handen schudden, kunnen we rustig beginnen met de opstart van de camping. Een hele mooie , leuke, gemoedelijke  camping met aardige medewerkers. Hier gaan we zeker onze draai vinden dit seizoen.

Maar eerst … aan het werk. Op één na zijn alle caravans geleverd, het meeste geplaatst en een groot deel aangesloten. Voor ons gaat het uitpakken en inrichten van de caravans beginnen.

We zijn inmiddels gewent aan het lossen van vrachtauto’s , dus hier konden we weer ons hart ophalen.

Een grote trailer van Van Doesburg transport (onze huis transporteur) kwam weer de nodige pallets leveren, die direct verdeelt moesten worden over de 18 units. Gelukkig hadden we hulp van Claudia en Edwin van St Avit Loisirs , Wendy en Sietze Quality/supportteam en natuurlijk Maikel ons regioteam. Na het lossen (en laden)  van een deel van transport ging het hele circus naar St Avit (een klein uurtje rijden) om het restant te lossen.

Het is natuurlijk ook logisch dat je een sleutel moet zoeken onder een caravan. Altijd leuk wanneer er al een grote veranda geplaatst is, maar ach, op een paar insectenbeten na is dat klusje ook weer snel geklaard.

Over twee weken komen de eerste gasten voor de 8 luxe Supreme plus Lounge en half juli  zijn de 20 Premium lounge klaar. Voor ons een kort seizoen waarin we gasten ontvangen. Kunnen we rustig werken naar fase 6……vakantie in Nederland

a tout a l’heure

Fase 1 t/m 4 2023

Maarten en Marijke5 reacties

Fase 1 t/m 7

 

Ons avontuur dit jaar in Frankrijk en Spanje bestaat uit verschillende etappes.

Fase 1: Januari tot halverwege maart.

Beslissing en voorbereidingen werkzaamheden voor Roan en onze verhuizing uit Tolkamer. Hierover hebben we al een blog geschreven. We staan nog steeds op de rol om op camping Chateau de Fonrives in de Dordogne te gaan werken. Tot op heden zijn de nieuwe caravans nog niet geleverd, dan wel geplaatst. Daarom zijn we in dienst genomen als Task Force medewerkers en zijn dan overal inzetbaar.

Alle voorbereidingen voor de verhuizing zijn redelijk goed verlopen. De planning was heel strak en deze periode stond in het teken van opruimen, weggooien

en vaste gast worden van het kringloopcentrum in Herwen. Tjonge, daar is wat spul naar toe gegaan. Maar ja, spullen die je bijna niet (meer) gebruikt voor langere

periode in de opslag zetten of t.z.t. iets nieuws aanschaffen. We hebben desondanks toch nog veel spullen in de dozen gepropt.

Fase 2: half maart tot  half april

Werken op camping Het Genieten in Kaatsheuvel.

Druk met inpakken, afspraken maken, krijgen we het verzoek van Roan om te helpen op Camping Het Genieten in Kaatsheuvel. Te ver om dagelijks heen en weer te rijden, dus door de weeks ons intrek genomen in een mobilehome van Roan. De weekenden waren we weer thuis voor het inpakken en nog wat bezoekjes aan familie en vrienden.

Op camping  het Genieten was het niet altijd genieten. Er kwamen en stonden ca. 75 mobilehomes  en moesten er nog voor de opening 20 geleverd worden. De mobilehomes die van een andere camping kwamen moeten schoongemaakt worden maar het merendeel waren fabrieksnieuwe  mobilehomes. Hiervoor moest alles aangeleverd worden , elke stoel , bord, pan matras …noem maar op kwam met de vrachtwagen ( en niet in één maar met meerdere ) het terrein op. Door het verwijderen van oude stacaravans en het plaatsten van de nieuwe mobilehomes was de grond behoorlijk omgewoeld. Door de nodige regen en sneeuw was het terrein één grote modderpoel. Met zwaar materiaal konden we niet bij de mobilehomes komen, dus veel moest gedragen worden of op kleine karretjes. Gelukkig hadden we laarzen aan want we zakten tot ver over de enkels de modder in en stonden regelmatig vast gezogen in de grond. Kortom best wel hard werken terwijl je met je gedachten bij je eigen verhuizing bent.

Fase 3: half april tot eind april

Verhuizen en overdracht

Met het werk op het Genieten moesten we (volgens afspraak) op 13 april  stoppen. Tijd om terug te gaan naar Tolkamer. Nou ja ook niet helemaal waar. We hebben er een nachtje geslapen en zijn vrijdags, nadat we nog wat zaken moesten afhandelen, vertrokken naar Landalpark Coldenhove in Eerbeek. Het leven tussen ingepakte dozen had niet helemaal onze voorkeur en het werd tijd om de laatste zaken in te pakken. Zaterdag met hulp van Maaike de laatste dozen gevuld, lampen van de plafonds en muren gehaald en na een hapje eten in de plaatselijke brasserie zijn we naar Eerbeek gegaan.

Zondag en maandag lekker “vrij” en dinsdagmorgen stonden de verhuizers voor deur. Binnen 3 uur was de container geladen en stonden we in een leeg huis de vrachtwagen na te kijken. Die spullen zien we pas weer terug …..ja zeg het maar eind van het jaar , begin volgend jaar of pas volgend jaar. Deze middag gelijk maar schoonmaken, niet te druk maken want Kelly en Kenny (de nieuwe bewoners) hebben grote (sloop) plannen.

Intussen contact gehad met Roan over de volgende stap en de planning voor aankomst op onze volgende werkplek. Ook hier moest weer strak gepland worden.

Donderdagmiddag overdracht huis en direct door naar Frankrijk, we moesten daar voor het weekend aankomen of er na.

Fase 4: eind april tot eind mei

Camping Val de Bonnal te Bonnal in de Jura

We zijn als Task Forse team gevraagd om camping Val de Bonnal in de Jura op te starten. Deze camping is nog niet open dus moeten we aankomen op tijden dat de werklui nog aanwezig zijn, anders sta je voor een gesloten deur. Dus donderdag nadat we bij de notaris hebben getekend, gelijk met een volgepakte auto het land uit 😊 . Omdat het eind van de middag is hebben we na 300 kilometer een overnachting in Cocoon Hotel du Commerce te Houffalize in de Belgische Ardennen genomen. Nu is het voor de  vrijdag nog maar 400 kilometer rijden naar Bonnal. We hebben de tijd om de staff-mobilehome in orde te maken.

Nog even een paar boodschapjes doen, lagen geen dekbedden in de mobilehome, dus deze maar even aangeschaft. Onze woning was technisch vrijgegeven, maar waarschijnlijk is de gas knop met het grasmaaien geraakt waardoor we geen gas hebben. Niet koken niet douchen. Zaterdag gelijk een gasten verblijf in orde gemaakt en daar kunnen we tot na het weekend gebruik  van maken.

Maandag verwachten we de monteur. Val de Bonnal is een mooie , kleine camping, prachtig gelegen aan een riviertje met veel wandel, fiets en kano/kajak mogelijkheden. Zaten we vorig jaar in een getto , nu staat onze staff-mobilehome op een mooie , vrije locatie. Hier kunnen we ons de komende 4 a 5 weken wel vermaken. Tot er een koppel gevonden is die het van ons gaat overnemen, want wij moeten de 28e mei weer de auto inladen en doorreizen naar Chateau de Fonrives. Zo’n 750 kilometer naar het zuid/westen.

Maar dat is dan weer fase 5.

Voorbereidingen 2023

Maarten en MarijkeLaat een reactie achter

Weer even een update over onze werkzaamheden voordat we vertrekken naar Chateau de Fonrives en de verhuizing naar Spanje.

Op de camping Chateau de Fonrives is nog niet alles gereed. Er moeten 20 Premium Lounge (Airco/veranda/SAT-TV/Afwasmachine) en nog 8 Supreme Plus Lounge (Airco/ Veranda met extra zonnedek/ SAT-TV/ Afwasmachine/ Linnen + eindschoonmaak incl.) geplaats/geinstalleerd worden.
De 8 Supreme’s moeten op 15 juni operationeel zijn en de 20 premiums vanaf 15 juli. Betekent voor ons dat we (officieel) niet eerder dan
eind mei kunnen afreizen naar Zuid Frankrijk (Dordogne). Dit gaat dit jaar wel een heel erg kort seizoen worden en is niet wat wij voor ogen hadden toen we ons voor deze camping hadden ingeschreven. We hebben aangegeven dat we eventueel een andere (bestaande) camping willen draaien, maar Roan heeft graag een wat ervaren koppel op een camping die nog helemaal opgebouwd moet worden. Afspraken over de procedures en contacten moeten nog worden gemaakt. De eerste indruk moet direct goed zijn. We wachten af, wellicht kunnen we wat eerder starten met de opbouw, maar dat ligt ook weer aan de bezettingsgraad van de huisjes.
Omdat we wel alvast aan het werk willen voor Roan zijn we in de Task-force geplaatst. Dat wil zeggen dat ze on tijdelijk op andere campings kunnen plaatsen om deze op te starten of bij te springen. We gaan vanaf 16 maart een paar weken naar de camping “het Genieten” bij de Efteling. Daar gaan we helpen met de opstart van bijna 100 mobilehomes. We hebben er al een dagje gewerkt, nou ja werken een vrachtwagen (trailer) lossen.

In Tolkamer is het lekker druk. Het huis is verkocht en dat is zeer snel gegaan. Op vrijdagmiddag rond drie uur een berichje op Facebook gezet en de zelfde avond al twee bezichtigen en om half negen was het verkocht. De 20e april hebben we de overdracht dus werk aan de winkel.
Rond de overdracht hebben we een huisje in Eerbeek gehuurd en de 18e komen de verhuizers. De meubels gaan eerst in de opslag, dus we moeten drie stapels maken. Spullen voor Frankrijk , spullen voor Spanje en spullen voor de opslag. Spullen voor Frankrijk gaan mee naar Eerbeek, spullen voor Spanje gaan naar Apeldoorn en de rest dus naar de opslag Nunspeet.
We zijn al druk met het verkopen, weggeven af afvoeren van meubels en andere zaken die straks niet meer gebruikt gaan worden.

We hebben in Alcossebre voor tijdelijk een appartement gehuurd. Alcossebre is een niet al te grote badplaats gelegen aan de Costa del Azahar nabij het natuurgebied Sierra de Irta en ligt tussen Peniscola en Torreblanca. Hier zijn 5 prachtige stranden te vinden welke goed beschut liggen, verdeeld over 10 kilometer kustlijn. Een diversiteit aan andere ongerepte stranden. Er zijn aan de boulevard vele terrassen te vinden en er is tevens een gezellige jachthaven. Omdat het een klein dorp is is het allemaal vrij overzichtelijk en gezellig. Bovendien is er geen massa toerisme en is nog niet vol gebouwd. Kortom hier zullen we ons best thuis gaan voelen in de 5 winter maanden.
Het wordt onze basis vanwaar we verschillende regio’s gaan bezoeken en huizen gaan bekijken. Vooralsnog zullen onze pijlen op de regio Murcia gericht zijn. Deze regio is een stuk goedkoper dan het noorden. Maar we houden alle opties open.

Hasta Luego / au revoir

 

Zit er weer bijna op

Maarten en MarijkeLaat een reactie achter

Dinsdag 10 januari.

 

Vandaag hebben we met een oud collega afgesproken. Karin en haar partner Ron hebben een B&B met camping Mas Karmel in Horta de Sant Joan in de provincie Tarragona. Voor ons was het circa anderhalf uur rijden vanuit Peñiscola.

Na een bak koffie hebben we een rondleiding gehad over het terrein, wat opviel was het mooie uitzicht op de camping op de omgeving. Mas Karmel ligt in een prachtig gebied op ongeveer 550 meter hoogte.

Verder hebben we ons vermaakt met wandelingen langs het strand, veel terrasbezoekjes en genieten van het zonnetje.

Voor de boodschappen zijn er verschillende supermarkten, maar in Vinarós, op zo’n 10 kilometer zitten de wat grotere winkels. We doen nu nog alles met de auto, volgende keer gaan de fietsen mee.

Vrijdag de 13e. Besloten om naar Santuario de la Virgen de la Balma te gaan. Het is praktisch de zelfde route als naar Mollina, dus de route iets aangepast en hebben een schitterende weg gevonden. Veel hoogte verschillen, mooie bossen en een prachtige natuur. Balma, is een Keltische naam om te verwijzen naar een ondergrondse holte (grot).Het is een heiligdom met een grot, bestaande uit een kerk, een herberg en een zomerverblijf.

De naam La Balma is een geografische plaatsnaam en verwijst naar een soort langgerekte holte die door erosie is ontstaan. Het heiligdom is ingebed in die holte, in een immense steenmassa die lijkt te gaan instorten op de bodem van de Bergantes-rivier.

We waren praktisch alleen in het imposante bouwwerk in de rotsen. Het resturant was geopend, maar het was er erg stil. De beheerder gaf aan om binnen te komen om wat te drinken of te eten. Toch maar gedaan, Marijke zat al een tijdje zonder koffie. Bleken binnen nog een paar Walen te zitten en we kregen een A4 op tafel met daarop het menu. Nu spraken de beheerders alleen Catalaans

dus we begrepen niet alles wat uitgelegd werd. Toch maar een voor en hoofdgerecht besteld en wachten maar af. Wat we wel begrepen dat de wijn, koffie en het water inbegrepen was. Staan flessen op tafel en je mag zelf de glazen vullen. We kregen een plank met verschillende worst en kaas soorten en brood met tapenade. Gelijk kwam de salade en even later het tweede voorgerecht, heerlijke kroketjes. We dachten nog , zeker een foutje, maar nee, even later kregen we ook het derde voorgerecht, een kom soep met een vleesbal. Pff zat al bijna vol, maar het hoofdgerecht een pan met gebraden kipfilet en patatas was al onderweg. Ter afsluiting een postres, stuk taart, chocolade mousse en een bakje pudding. Na de koffie konden we afrekenen…. echt € 30,00 alles bij elkaar. We keken elkaar aan, dat kan toch nooit uit. Het restaurant was inmiddels redelijk vol met alleen maar plaatselijke bevolking. Op de terugweg maar weer de zelfde route genomen en thuis op het terras uitbuiken.

Woensdag de 18e zijn we vertrokken naar de regio Costa Blanca. We hebben we plaatsen Gandia, Oliva en Dénia bezocht.
Deze regio ligt net boven Alicante en Benidorm en we waren benieuwd hoe het er daar uitzag. We hebben in Dénia overnacht in het
Art Boutique Hotel Chamarel. Een leuk hotel in een heel oud pand midden in het centrum. Dénia heeft een leuk centrum er waren veel winkels open. De regio vinden we wat duurder (vakantiewoningen / restaurants) en het strand vonden we een stuk minder
dan in Peñiscola. 

Bezoek gebracht aan Fuente de la Salud in Traiguera, een bedevaartsoord op zo’n half uurtje rijden van ons vandaan. Weer een mooie route om te rijden, maar de parkeerplaats was leeg. O..wacht . toch nog twee bussen met bejaarden. We hebben geluk, als die bussen er niet waren zou alles op slot zitten. Dus achter de groep aan de kerk in, we vielen als jonkies wel een beetje op 🙂 . Viel allemaal een beetje tegen, geen koffie te krijgen dus snel weer naar ons terrasje.

Maandag 23 januari, laatste dagen veel rondom Peñiscola geweest, veel wandelingen langs het stand en inmiddels vaste klant op het terras bij Sheila voor een biertje en de patatas Brava. Vandaag eens naar Alcossebre gegaan. Deze kleine badplaats vind je aan de
Costa del Azahar, boven Valencia. Het badplaatsje Alcossebre is niet groot, het ligt direct aan de middellandse zee in een beschutte baai aan een mooie natuurgebied Sierra de Irta en ligt tussen de bekende badplaatsen Peniscola en Torreblanca. Hemelsbreed
zo’n 30 kilometer onder Peniscola. We waren direct gecharmeerd van dit plaatsje en zijn op zoek gegaan naar de plaatselijke aanbieders van vakantie appartementen en uiteraard weer even een terrasje meegepakt. Ja, dat kan hier, geen last van sneeuw, kouen andere winterse ongemakken. En € 1,50 voor een koffie is nog te betalen.

Woensdag 25 januari, weer tijd voor Valencia. Besloten om weer met de trein te gaan. Nu hebben we de lokale trein genomen en waren €40,00 kwijt, na op zo’n 25 stationnetjes te zijn gestopt, kwamen we na dik twee uur op Valencia Nord aan. Dit keer zijn we wat meer
de kleinere staatjes en steegjes in gegaan. Weer veel gezien en moeten zeker nog een keer terug.

Het laatste weekend breekt aan, op verzoek van een makelaar in Alcossebre zijn we nog een keer teruggegaan en hebben een locatie bekeken.
Lijkt ons wel wat en we gaan maandag even binnen kijken. Balkon op het zuiden , 4 minuten wandelen van het strand, direct in het centrum.
Kunnen dus nog wat vaker een terrasje pakken :-).
Maar eerst dit weekend de spullen een beetje bij elkaar zoeken en we gaan dinsdag weer rijden. Besloten om het weer met twee overnachtingen te doen. De eerste in de buurt van Orange en de tweede overnachting in Thionville, net onder Luxemburg.
Donderdag rijden we ergens rond het middaguur Tolkamer weer binnen.

We gaan weer een blog gaan maken over onze campingbelevenissen in de Dordogne (Chateau de Fonrives), maar deze zal samen gaan met een nieuw groot avontuur. Maar daarover later meer.

Peñiscola

Maarten en Marijke2 reacties

Kerstdagen zijn achter de rug, klaar om de auto in te pakken en af te reizen,voor 5 weken naar Spanje.

Rond een uur of acht trekken we de deur in Tolkamer achter ons dicht en rijden via Oberhausen, Keulen en Trier, Luxemburg binnen.
Onderweg natuurlijk even gestopt en even gewisseld van chauffeur. Marijke had pech, zij mocht haar deel door de regen en sneeuw rijden.
In Luxemburg natuurlijk even tanken (€ 1.48) en snel door naar Frankrijk voor de eerste overnachting.
Tegen vieren kwamen we bij het hotel aan, Premiere Classe Beaune, klinkt heel mooi maar stelde niet veel voor, maar voor een nachtje
was het prima te doen. Diner en ontbijt was in het naast gelegen Campanile Hotel.
De volgende ochtend, 8 uur, het was nog donker en moesten de ramen schoon gekrabt worden. Even de tank vol gooien (€ 1.55) en door naar
het volgende overnachtingshotel.
Het was erg druk op de weg, gelukkig weing vrachtwagens, maar het leek wel of heel Frankrijk voor familiebezoek op pad was.
Onderweg kwamen we, rijdend op de A9 langs de afslagen: Séte, Agde, Pézenaz en Beziers, plaatsen die we deze zomer tijdens ons
verblijf van 7 maanden veel hebben bezocht. Maar nu moesten we door tot over de Spaanse grens. En weer tegen vieren kwamen we in Salt aan.
Salt is een onderdeel van het grotere Girona. Ons hotel, het B&B Hotel Girona, bleek midden op een groot shopping Mall te liggen.
Dit wisten we niet, Marijke heeft de hotels uitgezocht op dicht bij de snelweg en onze Max moest ook welkom zijn.
Kortom, we liepen vanuit het hotel zo de Mall in, keuze genoeg om een hapje te eten en je bent in Spanje dus het werd tapas bij
Lizarran, een Spaanse keten. Met een bordje loop je langs vitrines en je haalt eruit wat je lekker vind (of wat lekker lijkt), achteraf
betaal je naar aanleiding van het aantal stokjes en schoteltjes. We hadden een mooie grote kamer en natuurlijk zoals alle hotelkamers veel
te warm. Na een redelijk ontbijt zijn we rond 9 uur vertrokken naar onze eindbestemming.
De buiten temperatuurmeter in auto gaf ons al helemaal het vakantie gevoel, deze bereikte namelijk de 20 graden, heerlijk.

Kort na de middag kwamen we in Peñiscola aan, waar we de eerste dagen rond de 700 kilometer hebben gereden, moesten we er nu nog maar 350.
De sleutel van ons verblijf van Port Nou 33 D4B hadden we al van te voren toegezonden gekregen en we konden direct naar binnen.
Als eerste zijn we naar het terras gegaan om van het prachtige uitzicht te genieten. Daarna auto uitpakken, Max uitlaten en bepalen welke
slaapkamer we gaan gebruiken. We hebben de keuze uit 3 slaapkamers en 3 badkamers, maar uiteindelijk gekozen voor de kamer op de zonzijde.
De zelfde middag even de Aldi bezocht en de koelkast gevuld.

Na een heerlijke nachtrust zijn we Peñiscola ingegaan, het is inmiddels 30 december en in het stadje, binnen de vestingmuren is
een “Mercado Navideño” , een middeleeuws feest. Om bij het kasteel (Castello Papa Luna) bovenop de rots te komen moesten we via de kleine,
steile steegjes omhoog. Uiteraard even naar binnen gegaan en zoals overal in Spanje krijg je als “pensionada” overal korting.
De rest van de dag hebben we in korte broek en T shirt op het terras gezeten, kijken naar de terugkomst van alle vissersbootjes naar
de haven.

Oudejaars dag lekker rustig aan gedaan, dachten ’s avonds nog wat te kunnen eten in het stadje, maar dat kan je hier beter halverwege
de middag doen. Voor Max was het een geweldige jaarwisseling. De hele dag en avond geen enkele knal gehoord (yes volgend jaar terug).
Om twaalf uur was er wat vuurwerk bij het kasteel en kon je druiven eten en cava drinken bij de burgemeester, dit maar aan ons voorbij
laten gaan, is iets voor de plaatselijke bewoners.

Dinsdag 3 januari, tijd voor Valencia. Gisteren al de kaartjes gekocht bij het station van Benicarló – Peñiscola.
We hadden besloten om met de trein te gaan, wat betreft kosten zou het meevallen, echter de goedkopere regionale trein zou er wel erg
lang over doen en hebben besloten om de intercity te nemen. Dit pakte iets duurder uit maar was wel erg relaxed. Besproken plaatsen en
in anderhalf uur stonden we op Valencia Station North. We konden direct het historische centrum in. Eerst koffie en wat er bij, wat houden de
Spanjaarden van zoet en chocolade. Wat een mooie stad is dit en vrijwel geheel autoluw. Ook geen bussen in het centrum , dus veel lopen.
Uiteraard hebben we de La Seu de Valencia (Kathedraal) bezocht, vele mooie gebouwen gezien en het impossante Mercado Central.
Uiteraard weer tapas eten tussen de middag. Een enorme overdekte markhal. Helaas ging deze bijna dicht toen we daar aankwamen om drie uur in de middag , hoe verzin je het. Maar we komen hier zeker nog een paar keer terug, we zitten hier nog wel even :-).
Eind van de dag weer met de trein terug, moe en gelukig dacht de machinist wat verloren tijd in de halen (we vertrokken met vertraging).
Op de schermen in de coupe zag je allerlei informatie, ook de snelheid, dat ging over de 200 km/h.

We gaan niet iedere dag op pad, lekker rustig aan doen, op het terras zitten, boodschapjes doen en ’s middags met Max wandelen
over het strand. Het kasteel en de woningen/ winkels binnen de vestingsmuren ligt op een soort schiereiland.
links en rechts is er een strand Playa Sur ( klein strandje) en Plage du Centre. Op dit laatste strand gaan we steeds met Max wandelen.
Omdat we redelijk hoog op een berg zitten, moeten we wel iedere keer met de auto naar beneden.
Er was een beetje twijfel of we wel ver genoeg zuidelijk zaten. We willen toch wel een beetje mooi weer. We hadden ons ingesteld op
temperaturen rond de 15 graden. Nu is het overal mooi weer, maar elke dag zon en rond de 20 graden is toch wel heerlijk.
Nee, we missen Nederland niet en dit gaat volgend jaar zeker een vervolg krijgen 🙂

Donderdag 5 januari, vandaag staat Morella op het programma.
Morella ligt in het uiterste noorden van de regio Valencia, 60 km ten westen van de Costa Azahar, grenzend aan Teruel (regio Aragón).
Het dorp ligt hoog gelegen op een kegelberg (1000m),met een robuust kasteel.
Het prachtige historische dorp met 2.500 inwoners is het meest interessante Gotische dorp van de regio Valencia. Het is tot Cultureel
Artistiek Erfgoed verklaard en staat op de lijst van de Mooiste dorpen van Spanje, Los Pueblos mas Bonitos de España”, waartoe ook
Peñiscola behoort.
Bovenal is het een gezellig, toeristisch dorp, met tal van restaurants, bars en terrasjes, hoewel we nu in de winterperiode echt
moesten zoeken naar een restaurantje. Morella staat bekend om de honingsnoepjes ( eigenlijk om de anijs met kwarksnoepjes) en de
handgeweven doeken. Ook hier hebben we de klim gemaakt naar het kasteel. Voor het kasteel ligt een plaza de toros, de arena wordt
nog altijd gebruikt.

Een bezoek aan de Iglesia de Santa María, kon niet uitblijven. De kerk die van binnen schittert van de aanwezigheid van enorm veel goud!
De kerk is erg indrukwekkend met veel bijzondere elementen, zoals de versierde kansel en het mooie beeldhouwwerk aan de buitenkant van
de kerk. Voor het zingen de kerk uit en snel naar huis, waar de monteur voor de satelliet tv op ons staat te wachten.

Vrijdag 6 januari is een feestdag hier, voor ons weer een dagje rustig aan. Vandaag niet naar het strand maar in het naast gelegen
Parc Natural de la Serra d’Irta gewandeld met Max. Max vond het niet zo gewelding, de rostachtige paden waren niet zijn favoriet.
Toch naar de Templo Del Sol gelopen en daarna weer op het terras in de zon.

hasta la próxima

Camping Chateau de Fonrives

Maarten en MarijkeLaat een reactie achter

We zijn alweer een dikke maand thuis en kijken weer uit naar volgend jaar. Wat wordt onze  volgende werkplek bij Roan Luxury Camping Holidays. 

Eén seizoen (7 maanden om precies te zijn) aan de Middellandse zee bij Les Mediterranees Beach Garden was voor ons genoeg. Deze massale camping bleek niet de de juiste match voor ons. Dus wachten op de lijst met de campings voor 2023 en een keuze gemaakt uit het aanbod. We hebben gefilterd op : huisdieren toegestaan op de camping (uiteraard niet in de huurchalets) , kleine / gemoedelijke  camping en rond de 30 units. We hebben bij Roan een lijstje met een vijftal campings opgegeven: twee in Frankrijk, twee in Italië en één in Spanje.

Vandaag bericht gekregen dat ook onze Max welkom is op onze eerste keuze. Dus we gaan in 2023 naar:

Camping Château de Fonrives ★ ★ ★ ★ ★

Chateau de Fonrives is een bestaande camping waar wij met Roan dit jaar voor het eerst naar toe gaan. Dit lijkt ons een geweldige uitdaging. Geen verleden, alles opbouwen: relatie met de receptie , medewerkers en overig stafpersoneel. Maar ook geen verleden met gasten, ook zij komen voor het eerst met Roan op deze camping. De camping heeft ca. 390 plaatsen en ligt in de Dordogne met z’n mooie kastelen, historische grotten en wandelroutes en natuurlijk een prachtig landschap. De camping ligt in het Franse departement Lot-et-Garonne. De plaats maakt deel uit van het arrondissement Villeneuve-sur-Lot en ligt in de buurt van Bergerac.

Nieuwe camping dus ook nieuwe chalets. Op dit moment is de verwachting dat we starten op 15 juni met 20 drie kamer chalets. Deze worden nieuw geplaatst. Er komen nog 8 splinter nieuwe luxe Keywest chalets bij, alleen is het nog niet duidelijk wanneer deze worden geleverd en geplaatst.

Wellicht staat alles in het voorjaar klaar en kunnen we in april/mei afreizen, maar we gaan er vanuit dat ons eerste jaar op deze camping pas van start gaat ergens begin mei. Dit is allemaal nog onzeker. Waarschijnlijk “draaien” we dit jaar een kort seizoen, hetgeen voor een jaartje ook geen ramp is (kunnen we thuis nog wat klussen).

We hebben er weer veel zin in en gaan komende winter aan ons Frans werken en ons verdiepen in de regio.

La Finale

Maarten en Marijke2 reacties

Het zit er bijna op….zijn we het zat , kijken we er naar uit om weer naar huis te gaan ???.

Ja van alles een beetje. Bijna 7 maanden “aan het werk” hakt er best wel in. Ja, we kijken er naar uit om weer naar Nederland te gaan, maar beseffen ook ..en dan. Thuis zitten en wachten tot we weer terug mogen naar een mooie camping in de zon. Gelukkig gaan we in december voor 6 weken met de auto naar Spanje, breekt het wachten een beetje :-).
Wel alvast nieuwe bandjes onder de auto laten leggen. Keuze is gevallen op de Michelin Crossclimate 2 All Season banden. Blijken hier toch bijna (4 bandjes) 160 euro goedkoper te zijn.

Is het allemaal rozengeur en maneschijn …nou nee. We hebben rond de 300 wisselingen gehad, gemiddeld zo’n 900 gasten mogen ontvangen. Voor iedere wissel (mobilehome) een fles water, limonade voor volwassenen en kinderen en natuurlijk een biertje voor de 18+. Daarnaast een rol wc papier, zeepjes een schoonmaak setje en een gadget van Roan lagen bij elke wissel klaar. Bij het Hyper U waren we vaste klanten en wekelijks moesten we de voorraden aanvullen. De positieve racties maakt dan weer veel goed.

Voor het merendeel hebben we leuke, fijne, lieve en enthousiaste gasten gehad. Helaas blijven de zeurpieten / klagers langer in je geheugen hangen. Goh, moet deze groep benoemd worden, ja ze maken een deel uit van je klanten bestand maar zonder in te gaan op persoonlijke en emotionele belevingen van gasten, vragen we ons wel eens af…wat kom je hier doen. Je boekt een camping en verwacht een luxe kamer in het Hilton. Maar, het is maar een klein (heel klein) percentage van onze klanten. Het viel ons dit jaar meer op dan vorige jaren. Genoeg hierover.

Na Maaike, Feico, Stan en Lobke zijn in september ook Martijn, Maite en Finn een weekje op bezoek geweest. Een leuke week gehad en leuke uitstapjes gemaakt. Finn was niet uit het zwembad te slaan (Dat waren Stan en Lobke in mei trouwens ook niet). Dinopark in Cape d’Agde geweest en een uitstapje naar Pezenaz stonden op het programma. Leuk dat er in Pezenaz een groot middeleeuws feest was, een soort groot Larp evenement.
Hier in de buurt stroomt het beroemde Canal du Midi. Canal du Midi is een 250 km lang kanaal tussen Toulouse en de Middellandse Zee. Het loopt door de regio Occitanië. Het kanaal begint in de gekanaliseerde Garonne bij Toulouse en mondt uit in het Étang de Thau nabij de vissersplaats Sète. Wij zijn in Vias in een 8 persoons bootje eerst richting Agde via de pont des trois yeux en de ouvrages du libron richting Beziers gevaren. Later lekker gegeten aan de haven van Cap d’Agde en genoten van de heerlijke Café Gourmand.

beach garden
beach garden
beach garden
beach garden
beach garden
beach garden
beach garden

We zitten hier midden in een wijnstreek en de chateau’s en wijnhuizen zijn hier overal te vinden. We zijn een dagje naar Seigneurie de Pryat geweest. In de prachtige authentieke omgeving van een oud en on-gerestaureerd complex van herenhuis, schuren en binnenplaatsen, hebben we genoten van een wijnproeverij, maar dan net even anders. Onder de platanen serveert de alleraardige Cécile heerlijke wijnen van het domein, met hapjes van allerlei streekproducten, van geitenkaasjes met jam uit de buurt tot worst en ander lekkers. Stokbrood met knoflook en tomaten mag je zelf klaarmaken. Een heerlijke middag met een keur aan wijnen en, alle hapjes bij elkaar, een heerlijke lunch in een inspirerende omgeving

beach garden
beach garden
beach garden
beach garden
beach garden
beach garden
beach garden

Het is nu eind september en alle gasten zijn nu naar huis. Voor ons is het “afbouwen” begonnen. De dekbedden, gordijnen en stoelkussens aanbieden voor de was. Kussens weggooien (daar waar nodig) en nadat de schoonmaak (onze topper Khadija) in de huisjes is geweest kunnen wij gaan afsluiten. Koelkast van de plaats “inpakken” voor de winter, keuken en overige voorraad aanvullen (daar waar nodig) en alle buiten meubilair schoonmaken en binnen opslaan. De laatste controle op schade en storingen, binnen en buiten, benodigde formulieren invullen en water, gas en elektra afsluiten. Kortom best wel wat werk per unit en dit 27 keer. O nee 28 keer onze leefcaravan moet natuurlijk als laatste ook nog gedaan worden.

beach garden
beach garden
beach garden
beach garden
beach garden

Op de camping lopen de nodige zwerfkatten rond. Een klein tijgertje komt regelmatig wat eten halen op één van de inmiddels gesloten units. Marijke brengt elke dag een bakje eten (waar Max zijn neus voor ophaalt) langs. Zijn benieuwd hoe deze katjes de winter door komen. Neeeee er gaat er niet één mee naar huis.

Vanaf september is het zwembad ook weer open voor de medewerkers, hoewel het strand ook niet verkeerd was. Maar het binnenbad met jet streams, bubbelbaden en lekker verwarmd is toch onze favoriet. Er is best wel veel te doen op de camping ..maar het is toch niet “onze” camping. Missen hier een beetje het gemoedelijke en loopt hier erg veel personeel rond. Met onze directe collega’s (Touroperators) hebben we weinig contact, deze wisselen erg vaak van samenstelling en denk je eindelijk een naam te hebben… zijn ze weer vertrokken.

Voor volgend jaar gaan we op zoek naar een kleinere camping. Of deze hier in de buurt ligt of toch ergens in Spanje of Italië weten we niet. Er zijn veel veranderingen bij Roan op komst en hoe de campings er voor wat betreft aantal units er uit gaan zien is nog niet duidelijk. “Onze” camping zou wel eens flink kunnen uitbreiden en zou voor ons niet werkbaar zijn. We wachten de berichten af en hopen snel een toezegging te kunnen krijgen op een camping van onze keuze. Want we gaan nog wel even door met dit avontuur, missen Nederland eigenlijk (nog) niet en voelen ons lekker in ons vel onder de warme Meditarraneese zon.

Les cinq premiers mois sont terminés

Maarten en Marijke2 reacties

We hebben er alweer 5 maanden opzitten hier in het zuiden van Frankrijk. Dat we

 

een bericht hebben achtergelaten op de site is alweer een tijdje terug, ergens begin mei geloof ik. Dus tiet vur een kattebelletje.

Over het werk kunnen we kort zijn. We hebben best wel vrije tijd, de accommodaties zijn in goede staat en vergen niet al te veel onderhoud. Hier en daar een deur opnieuw stellen of een compleet slot wisselen en soms het gevecht aangaan met mieren of wespen. Er zijn een paar units die dit najaar opnieuw “geleveld” moeten worden, hierdoor worden de deuren en ramen iets scheef getrokken.

We zitten omsloten door het Natural Reserve Bagnes. Dit is een groot moerasgebied en natuurreservaat. Dit staat in het voor- en najaar vol water en zomers praktisch droog. Dit heeft dus ook invloed op de units op de camping.
Verder beperkt het onderhoud zich tot lampjes verwisselen, plankjes op de veranda’s vastzetten, gasflessen controleren en wisselen, TV resetten of helpen BBQ’s aansteken.
Natuurlijk zijn we nadat onze schoonmaak in de caravan is geweest druk met de puntjes op de welbekende i zetten. Controle van de schoonmaak, nalopen van alle kastjes, kijken of alle borden/glazen, potten en pannen compleet en schoon zijn. Alle contactpunten schoonmaken, controle van de BBQ / lampen en de airco schoonmaken. Kortom nadat de schoonmaak bijna een uur is bezig geweest, zijn wij ook nog minimaal een kwartier tot 20 minuten bezig per unit. De gasten moeten de BBQ schoonmaken, het begrip schoon is niet bij iedereen gelijk, bij de één heb je er geen omkijken naar, bij een ander is het een drama. Natuurlijk bij een niet schone BBQ mogen we € 25,- in rekening brengen, een administratieve rompslomp en een vervelende discussie, dus omwille van de tijd laat je het er maar bij.

We hebben 5 bolderkarren en deze zijn op een gegeven moment ook allemaal in de verhuur, in het begin brachten we deze lopend naar de gasten, nu knopen we deze achter de fietsaanhanger met de evt bestelde wasgoed er in. Werkt prima, maar mis toch nog steeds de golfkar. O ja die zou toch komen, yep ergens eind mei groen licht gekregen, maar het is natuurlijk een eind rijden met zo’n ding vanuit Nederland. Nee, moet ergens uit Frankrijk komen, maar het schijnt lastig te zijn om aan onderdelen te komen. Zit volgens mij niet veel Russisch, Oekraïens of Chinees aan, maar het zal…

beach garden
beach garden
beach garden
beach garden

Verder loopt het hier wel goed. Marijke is een paar dagen naar Nederland gegaan. Met het vliegtuig vanuit Beziers (15 minuten hier vandaan, als er geen file is) naar Weeze en vandaar met een huurauto rondje Nederland gedaan. Even lastig is dat ze nu een peesontsteking in haar voet heeft en na een drukke dag met de voetjes omhoog moet. Dokter heeft aangegeven dat na de medicatie een MRI en foto gemaakt moet worden …ja en dan , een operatie hier, in het gips ….. wachten wel even tot we terug zijn.

Nog een paar weekjes druk en eind van de maand wordt het weer rustiger. Kunnen we weer naar het zwembad, hoewel het strand ook geen straf is. We hebben natuurlijk de omgeving al bekeken en de nodige plaatsen bezocht. Séte  is mooi, Montpellier is redelijk maar de markt in Marseillan en Pézenas hebben onze voorkeur. Heerlijk wezen kanoën en zwemmen in de Gorges de L’Herault, voor herhaling vatbaar. Een dagje naar de Gorges de Hiric geweest, ook hier kon je zwemmen in de verschillende waterbekkens, echter er waren veel mensen en door de droogte niet al te veel water en het was die dag erg warm, zoals bijna elke dag hier. Dagjes uit zijn wel leuk, maar je staat hier ook regelmatig in de file op de lokale tweebaans wegen. Gelukkig geen bosbranden of andere narigheid in de buurt hier. We zagen de blusvliegtuigen wel regelmatig over vliegen, maar het dichts bij zijnde brandje was op meer dan een uur rijden hier vandaan kortom we zitten hier best wel relaxed. 🙂

We hebben veel terugkerende gasten (sommigen komen hier al vele jaren). We zien het ook aan de boekingen die de gasten nu al doen voor volgend jaar. Konden we de vroeg boekingen vorig jaar op één hand tellen, nu heb je er bijna 6 nodig ( moet je wel nog alle vingers hebben).

beach garden
beach garden
beach garden
beach garden
beach garden
beach garden
beach garden

Zoals het er nu uitziet gaan we nog een jaartje terug naar deze camping. Het werk is hier heel relaxed, niet te veel verstoringen en met 27 units is het niet te groot. De camping daarentegen is wel weer heel groot. De plek van de caravan is best wel redelijk en hebben inmiddels geïnvesteerd in een TV aansluiting en een wasmachine. Volgend jaar gaan we het terras, dat voor, bijna 2/3 overkapt is, verder dicht maken met rietmatten. De zon heeft nog te veel vrijspel. Contact tussen de overwegend Franse collega’s van de overige touroperators loopt een beetje stroef. Ze spreken (merendeel) buiten Frans geen enkele “vreemde” taal en het verloop van personeel binnen deze touroperators is erg groot. Valt toch wel op dat de jongeren zeer slecht Engels spreken. Was dit in Italië toch anders. Volgend jaar gaan de fietsen ook weer mee, maar eerst langs de fietsenmaker om de oude in te ruilen en een paar nieuwe te halen. 20 kilometer op één accu is toch te weinig om leuke tochtjes te kunnen maken.

beach garden
beach garden
beach garden
beach garden
beach garden
beach garden
beach garden
beach garden
beach garden
beach garden


Het lijkt er op dat we hier vakantie vieren, klopt wel een klein beetje, maar het is af en toe tocht echt wel hard werken 🙁 . Daarom gaan we na het seizoen nog een week of 6 naar Spanje. Een leuk appartement in Peniscola, net boven Valencia. Mooi uitzicht op de zee, 4 slaapkamers en twee badkamers en een groot terrein naast ons waar Max lekker kan rondlopen. Voor de temperatuur hadden we wellicht beter iets naar het zuiden kunnen zitten, maar zolang het lekker droog is en een beetje zon, gaat het helemaal goedkomen.

Wil net afsluiten, vliegen er een stuk of 20 flamingo’s over het terras. Krijg je er toch maar gratis bij …

a la prochaine

La vie est belle

Maarten en Marijke2 reacties

la vie est belle

 

De eerste week van juni, bloed heet weer en het is Pinksteren.

Leven als God in Frankrijk, of te wel zonder zorgen leven en van het goede der aarde genieten. Nou bijna dan, want er zijn altijd gasten waarbij je denkt ..waarom ben je hier 🙁

Maaike, Feico, Stan en Lobke zijn een weekje langs geweest. Denk je ze een rustige plaats te geven staan ze tussen twee Duitse gezinnen die elkaar kennen, tsja dat hebben we niet in de boekingen kunnen zien. Stan en Lobke hebben alle zwembaden uitgeprobeerd. Het weer was deze week ietsje wisselvallig, maar zeker niet koud. Weer een middagje Pezenas gedaan, maar ondanks bezoek ging ons werk natuurlijk gewoon door.

De twee weken daarna was het bijzonder rustig, van de 27 accommodaties waren er op een gegeven moment maar 5 bezet. Deze week veel gebruik gemaakt van het zwembad. Wat in Italië not done was, mag hier (in het laag seizoen) gelukkig wel. Er is een buitenzwembad (deels verwarmd, voordat er opmerkingen komen, nee niet de linker kant van het bad wel en de rechter niet, er zijn meerdere baden waarvan er één een beetje warm is). Maar ook een verwarmd binnenbad is aanwezig en een apart gedeelte, alleen voor volwassenen, met bubbelbaden, jetstreams e.d. kortom eind van de “werkdag” heerlijk ontspannen.

beach garden
beach garden
beach garden

Zoals elk jaar tref je gasten die een caravan boeken en een kamer in het Hilton verwachten. Op een gegeven moment een lijstje aangemaakt met op- en aanmerkingen, toch wel lachen als je het terug leest. Het gras bij de buren is altijd groener 🙂

Tijdens het grasmaaien is door de tuinman met een bosmaaier een steen door de deur van een accomodatie geslingerd. Dat duurt hier in Frankrijk ca. twee weken voordat er nieuw glas in zit. Zetten ze er nieuw glas in, waarschijnlijk een stuk zwaarder dan het vorige met gevolg dat de deur scheef trekt en de sloten niet helemaal meer passen. Maar ach voor alles is een oplossing…of niet Lars.

Al wat fietstochtjes in de regio gemaakt en een middagje naar Beziers geweest en om precies te zijn naar de 9 écluses de Fonseranes. De 9 sluizen in het Canal du Midi waar je met een boot 21,5 meter kan afdalen naar het lager gelegen gedeelte. In Cap d’Agde was aan de haven een verkoop/demo van alle voertuigen welke zich op electriciteit kunnen voortbewegen. Van surfplank tot step, van mini onderzeeboot voor duikers tot motoren en van boot tot de klassieke eend 2CV.

Deze periode ook gebruik gemaakt om eens op bezoek te gaan bij onze collega’s op camping Les Sablons, gezellige lunch langs de boulevard.
Binnenkort gaan we met alle collega’s uit de regio wat eten op Le Méditerranée Plage.

beach garden
beach garden
beach garden
beach garden
beach garden
beach garden

Met de collega’s van Homair delen we de receptie, op drukke dagen niet erg praktisch, zij doen zo’n beetje hun hele administratie in het hokje dus voor ons blijft er niet veel ruimte over. Hebben we niet al te veel nodig, maar je geeft ze een vinger… vul de rest maar in.
Nu hebben we ook een parkeerplek toegewezen gekregen voor de golfkar c.q. dienstfietsen. Ook deze moeten we delen, nog even dan willen ze dat we de staffcaravan en ons bed gaan delen. Niet even handig allemaal, bespreek punten voor de evaluatie eind van het jaar.
We hebben nog een heel, maar dan ook een heel klein beetje hoop, dat de dooie golfkar wordt vervangen. Fingers crossed…

Met de overige collega’s van Vancanceselect en Eurocamp hebben we matig contact. De Fransen praten uiteraard graag in het Frans, maar ook waar je bij bent. Bij de andere touroperator is het verloop van personeel zo groot dat je soms niet eens door hebt dat er nieuwe collega’s zijn. Gelukkig hebben we ook fijne gasten en een bakkie en/of drankje doen moet zo af en toe ook kunnen. Of niet Femmy en Ben.
Ben heeft trouwens een route gemaakt naar een gedeelte waar je kan mountainbiken, deze is nu in de receptie beschikbaar.

Vandaag is het dus Pinksteren, gisteren 15 gasten uitgezwaaid en 22 nieuwe gasten verwelkomd. Om zes uur op en om half negen ’s avonds zaten we aan een pizza. Tussendoor uiteraard even pauze gehad voor een snelle bak koffie en twee chocolade croissants. Was even flink aanpoten, maar dankzij Khadija en Christelle, die verantwoordelijk voor de schoonmaak zijn, is deze dag ook weer goed verlopen.

Vandaag rustig op de veranda voor de caravan ontspannen en lekker niets doen..leven als God in Frankrijk.

Pas de stress

Maarten en MarijkeLaat een reactie achter

We zijn inmiddels een paar weken “open” De eerste gasten zijn binnen en na de tweede week zaten we helemaal vol.
Voornamelijk zijn het de Duitsers die de weg naar Beach Garden hebben gevonden, zij hebben twee weken vakantie en zijn dus op zoek naar een beetje zon en een geweldig host echtpaar op deze camping 🙂 .
Ook een paar verdwaalde Fransen hebben we inmiddels mogen ontvangen. Met handen en voeten en een beetje google translate komen we een heel eind. Een aantal gasten komen hier al de nodige jaren, dus hebben niet veel uitleg nodig.

De golfkar die hier stond is echt overleden. Niet meer op te laden en gelet op de leeftijd en het uiterlijk van de accu’s is er geen eer meer te behalen aan deze Golfette électrique. Dus alles op de fiets. Er staan hier twee “dienstfietsen”, beetje oud en gammel met aanhangwagentjes. Best wel goed voor ons maar gasflessen, tafels e.d vervoeren in die bakjes is echt een uitdaging.

beach garden
beach garden
beach garden
beach garden
beach garden

Het receptiegebouw (4 kleine hokjes op wielen) zijn klaar. Wij delen onze “receptie” met Homair. Dus met Franssprekende collega’s, schouder aan schouder voor het kleine loket. Gelukkig hebben wij veel minder aankomsten, maar op drukke wisseldagen gaat dit een uitdaging worden. De aankleding is nog niet klaar, moet nog een bord opgehangen worden en de beachvlag moet nog geleverd worden.

Alle mobilehomes zijn klaar en inmiddels al een keer verhuurd geweest. Wat aanloop probleempjes zijn normaal. Het tempo waarop de technische mensen onze mobilehomes hebben vrijgegeven geeft nog een heleboel ruimte voor verbetering. Bij één MH moest op de dag van aankomst van de gasten nog een vloer gerepareerd worden en nieuw zeil worden gelegd en uiteraard daarna technisch vrijgegeven worden.
Ondanks een stroomstoring van bijna twee uur hebben we het net gered. Nog even schoonmaken en twee uur later zaten de gasten van hun vakantie te genieten. Na her en der een kleine reparatie ( kookplaat vervangen – gastdrukregelaars vervangen – BBQ omwisselen en een aantal airco’s die nog bijgetankt moeten worden met wat gas) zijn we eigenlijk goed van start gegaan. Tot nu toe lijkt het er op dat deze (nieuwere) mobilehomes minder werk geven dan de wat oudere in Italië.

Dus wat tijd om met de fiets op pad te gaan. Er zijn hier best wat fietspaden dus langs de éntang de Thau naar Marseillan gefietst. Leuk klein havenstadje met natuurlijk een ijssalon bezocht aan de haven. Behoorlijk kleurtje opgedaan en ‘s-avonds genieten van een drankje op ons eigen terras.

Paasweekend en we zitten helemaal vol. Marijke heeft een kleurwedstrijd georganiseerd en een aantal kleurplaten geprint en uitgedeeld. De ingeleverde platen hebben we in de receptie opgehangen en zaterdagmiddag voor Pasen hebben we een winnaar in de leeftijdsgroep 0 tot 6 jaar en van 6 tot 12 gekozen. Zij kregen een grote chocolade paashaas. Uiteraard kreeg elke deelnemer een klein chocolade paashaasje met zijn of haar naam erop. De kleurwedstrijd werd door de kinderen en ouders erg gewaardeerd.

beach garden
beach garden
beach garden
beach garden
beach garden
beach garden
beach garden
beach garden
beach garden
beach garden

De eerste gasten zijn weer weg, Pasen is voorbij en er is ook meer tijd om met Max naar het strand te gaan. Wel oppassen natuurlijk, alle Duitsers zijn nog niet weg en voor je het weet lig je in een meters diepe kuil ( dat zijn ze nog steeds niet verleerd 🙁 )
De meivakantie staat nu voor de deur en dan komen de Nederlanders. De gratis fietsjes bijna allemaal nagekeken, bandjes daar waar nodig vervangen, bolderkarren opgepoetst en gesmeerd, we zijn er weer klaar voor. Deze dagen iets minder weer, morgen even naar Montpellier.

Het weer is reuze meegevallen en zitten nu al een paar weken lekker in de zon. Montpellier is een leuke stad om rond te struinen maar eigenlijk was Pezenas een stuk gezelliger. Een leuk dorpje met een historische binnenstad waar allerlij artistieke winkeltjes en bedrijfjes zitten. Oja.. je kan er ook verse macarons krijgen..haha krijgen ..€ 45,00 per kilo, rare jongens die Fransen (of waren dat de Romeinen (Astrix en Obelix)). Kortom het werden deze week koekjes uit de supermarkt.

Verder niet zo veel nieuws, zitten praktisch vol, op een verdwaalde Italiaan na zitten er alleen Nederlanders in de huisjes. Met koningsdag werden her en der wat straatjes met oranje vlaggetjes versierd (dit tot ongenoegen van de campingdirectie) maar werd uiteindelijk getollereerd voor één dag.

Met de fiets een klein stukje richting Sete gefietst (kwartiertje hooguit) en daar lekker in de duinen gelegen, uit de wind, uitzicht op zee en een leeg strand voor ons, heerlijk rustig. Wat hebben we het toch zwaar :-).

beach garden
beach garden
beach garden
beach garden
beach garden
beach garden

Tot nu toe gaat het er relaxed aan toe, nagenoeg geen problemen, hier en daar een kleine reparatie en het gesjouw met de gasflessen is wat minder. Over het weer hebben de gasten niet te klagen over de muggen wat meer. Laatst is het moeras/natuurgebied naast ons nog met een helicopter besproeit. Zolang er nog water in staat, blijven de muggen nog komen. Het is weer wachten op nieuwe gasten, hebben de muggen weer vers bloed en laten ze ons met rust 🙂

Tot zover onze update, komende drie weken (vanaf 7 mei) hebben we bijna niets te doen, van de 27 units zijn er maar een paar bezet. Wat meer tijd om er eens op uit te trekken. Een dagje Spanje staat in ieder geval op het lijstje.

A la prochaine

De eerste maand

Maarten en Marijke1 reactie

De eerste maand zit er bijna op.

 

Onze leefcaraven (stafmobilehome) staat wel op zijn plaats maar mist wat aansluitingen.
We zitten zolang in een Excellent Lounge, prima caraven maar hier moeten we straks wel uit omdat deze vanaf 9 april verhuurd is. Geen vuiltje aan de lucht zou je denken we hebben bijna 4 weken te gaan voordat de eerste gasten komen. Nu moeten onze caravans eerst een safety check ondergaan voordat wij er überhaupt in mogen. Het eerste weekend niets kunnen doen omdat het onafgebroken heeft geregend, een pallet voor het terras gelegd om nog enigszins met droge voeten binnen te komen. Onze monteur was nog op cursus in Italie dus voordat de eerste woonmobile vrij gegeven werd zijn we weer enkele dagen verder. Maar hopelijk wordt onze leefcaravan ook binnenkort vrijgegeven (airco aansluiten en controleren, hoe moeilijk kan het zijn…toch). Onze monteur werkt ook voor Eurocamp meer dan 80 units, Homeair 66 units. Zijn wij met 27 units maar een kleine speler. Dus mondjesmaat worden er mobilehomes vrijgegeven en we kunnen rustig doorwerken. We hebben geen invloed welke mobilehomes als eerste worden gedaan dus het is af en toe balen dat je nu mobilehomes schoonmaakt die niet op de eerste zaterdag nodig zijn.
Onze leefcaravan lijkt een kleine soap te worden, airco kan niet aangesloten worden omdat ….er geen water / elektra en geen riool aangesloten is (en voor de airco moeten de leidingen nog getrokken worden). Maar alles gaat goed komen.

Tussen door wat boodschappen doen, in Agde op zo’n 6 kilometer zijn veel winkels een grote Intermaché / Lidl / Decathlon en de nodige lokale winkels en niet geheel onbelangrijk een Bricocash, een grote bouwmarkt. We zijn al even op zoek naar een eigen wasmachine, maar zolang we geen leefcaravan hebben blijft het bij zoeken. Nog niet veel van de omgeving gezien, een keer boodschappen doen in Beziers en een keer op de fiets via het Reserve Naturelle du Bagnas (een natuurgebied grenzend aan onze camping) naar Cape d’Agde. Het naturisten gedeelte en de grootste swingersclub van Europa maar even gelaten voor wat het was. We zijn neergestreken bij het haventje waar we heerlijk geluncht hebben. Veel plekjes kwamen ons zeer bekend voor, drie jaar geleden liepen we hier ook, toen met Max en Dex.

beach
beach
beach

Terug op de camping, waar vreselijk hard gewerkt wordt, ik denk dat er zo’n 80 caravans verplaatst en geplaats moeten worden. Vrachtwagens rijden af en aan om nieuwe caravans af te leveren. De receptiehokjes beginnen ook vorm te krijgen en het pleintje moet nog aangelegd worden. Inmiddels een werkbijeenkomst gehad met de camping en alle andere couriers (nou ja alleen de touroperators die aanwezig waren). Eerst de instructie in het Frans (duurde een uur) en toen in het Engels voor ons en Eurocamp (20 minuten), denk dat wij niet alle info hebben gekregen. Wij zitten met Homeair in het zelfde receptiehokje, zijn benieuwd hoe het e.e.a gaat lopen.

We zitten nu vier weken op de camping, de kraanwagens en nieuwe mobilehomes rijden nog steeds af en aan. Mogelijk 6 april zijn de receptie hokjes klaar, het pleintje geasfalteerd maar verder ……pfff moet nog erg veel gebeuren in de laatste week. Ook voor ons, het tempo ligt best wel hoog maar lopen toch ook wel tegen wat probleempjes aan, mobilehomes die niet goedgekeurd zijn (Lars onze regiomanager heeft een aantal dochebakken vervangen en de douchekranen moesten nog vastgezet worden …dus een rood label). Voordat deze weer gekeurd worden zijn we weer een tijdje verder.

Na veel zeuren bij de camping wanneer de leefcaravan aangesloten gaat worden is dat uiteindelijk gelukt, let wel aangesloten, maar dat betekend nog niet dat we water en elektra hebben…zucht. Heeft Marijke haar charmes in de strijd gegooid en uiteindelijk is er een monteur gekomen om het water en elektra erop te zetten. Blijkt dat we deze faciliteiten moeten delen met een huurcaravan van Europcamp, hoe dat zal gaan ….om de beurt douchen, als wij de airco aanzetten dat de stop eruit vliegt bij de buren, we gaan het meemaken. Na veel overleg hebben we nu minder dan een week voordat we uit onze tijdelijke woonruimte moeten een monteur gekregen die de airco komt aansluiten. Is de airco voor de koeling niet belangrijk, we kunnen hem deze periode niet missen als verwarming.

Samen met Lars zijn we naar de But in Agde geweest om een wasmachine te kopen, Lars was mee voor het transport en heeft ons geweldig geholpen met het aansluiten ( nou ja geholpen..Lars heeft het werk uiteindelijk gedaan). Ook fijn dat hij nog een mast had liggen en hij heeft onze schotel aangesloten (uitrichten en installeren) hij staat nu op onze leefmobile en hebben perfect beeld op onze TV. Dit weekend gaan we verhuizen, volgende week in ieder geval nog 5 mobilehomes schoonmaken voor de 9e en vanaf woensdag de puntjes op de wel bekende i zetten. Kleine reparaties, tuinmeubels buiten zetten, nieuwe nummers en reclameborden op de mobilehomes en natuurlijk de drankjes en andere benodigdheden klaar zetten. Het weer gaat ook een beetje opknappen, eerst lekker in korte broek en T-shirt nu is het een stuk kouder en erg veel wind (dakleer van een veranda eraf gewaaid, met windkracht 6 erop geklommen en met de nodige asfaltspijkers weer vast gezet

beach
beach
Beach
Beach
rbt
Beach
Beach
Beach

Maar het betere weer is op komst en straks als alles weer klaar is en de eerste gasten zijn binnen, kunnen wij ook wat meer achterover zitten ( bij wijze van spreken dan).
Even tijd genomen om naar Sete te gaan, op zondagmiddag en echt Frans …er is niets open, de zondag is echt heilig hier. Onze collega’s van Vacanceselect moeten verplicht weekend houden of de dagen op een andere dag “inhalen”. de Franse wet is hier erg streng in.
Even terug naar Sete , dit ligt op ca 18 kilometer en lijkt een mooie havenstad. Nu nog erg rustig maar volgende maand….

We zitten inmiddels in onze leef/staf caravan. We hebben de eerste borrel met onze Franse collega’s achter de rug, was erg gezellig en gelukkig spreken de meesten goed Engels. We hebben het prima naar ons zin, wasmachine draait overuren en nog ca 4 mobilehomes te gaan en we zijn klaar met de grote schoonmaak. Zaterdag komen de eerste gasten En .. eind van de maand komen Maaike, Feico, Stan en Lobke langs, leuk om ze weer te zien en we gaan een er een gezellige week van maken. We hebben er nog steeds veel zin in en gaan nog een mooie tijd tegemoet .

doei…dat hebben we de Fransen hier geleerd

Settelen op Beach Garden

Maarten en Marijke3 reacties

Settelen op Beach Garden

Woensdagochtend 9 maart “eindelijk” is het zover, we mogen weer. Alles ingepakt. de auto echt afgeladen vol, fietsen achterop. Lijkt wel of we ieder jaar meer meeslepen. Tuurlijk we zijn wel dit jaar eerder dan vorige jaren, dus wat extra warme kleren is geen overbodige luxe.
Exact om 09:00 uur trokken we de deur dicht voor 7 maanden en gingen bij Elten de grens over naar Duitsland. Bij Goch weer Nederland in , via Roermond en Maastricht zijn we bij Luik België in gedoken. Even een blik op de benzinemeter, met driekwart tank (Duitse benzine) van €1.83 vertrokken) maar Luxemburg moet haalbaar zijn. Met minder dan 10 liter in de tank rollen we bij Capellen het terrein van de BP op. En ja hoor € 1.65 per liter 🙂 .
Het was bijzonder rustig op de weg en konden lekker relaxed richting Nancy toeren. Eerste overnachting in het Ibis Styles Nancy Ouest Laxou hotel. Mooie maar warme kamer, maar dat zijn volgens mij alle hotelkamers. Deze middag gewandeld in het Park d’Agrement, een mooi stadspark
naast het hotel. Lekker gegeten in het restaurant, Marijke ging voor een “heet potje” en ik kreeg Donald Duck op mijn bord.
Na een prima ontbijt vertrokken we even voor negen uur aan de tweede etappe. Een kleine 600 kilometer naar het zuiden. Vanaf Dijon werd het drukker en de overgang van de A6 naar de A7 bij Lyon blijft een rot stuk om te rijden.
Na een geplande pauze zagen we even later bij een pomp een benzine prijs van €1.97 terwijl op de hele route soleil de gemiddelde prijs rond de €2.25 – €2.35 ligt. Maar gelijk een extra stop ingelast, je bent toch een Hollander…toch.

Tegen 5 uur kwamen we aan bij La Maison De Vélina in het pittoreske dorpje Sernhac, kort voor Nîmes. Sernhac is niet berekend op een grote auto met een fietsdrager en het is niet mogelijk om in het dorp dicht bij de B&B te parkeren. Maar onze gastvrouw Veronique had een mooie oplossing. De auto mocht in hun garage staan, maar het straatje was zo nauw dat de draai met de fietsen niet te doen was. Fietsen eraf en ernaast in de garage gezet, en alles staat nu veilig achter slot en grendel. Mooie , hele ruime kamer is een heel oud huis. Welgeteld was er één restaurant in het dorp (Pizzeria), daar maar gebruik van gemaakt . Was meer een kantine / clubhuis dan een restaurant maar de pizza was prima en het bier koud. Wat kan je nog meer wensen.

Na een lekker ontbijt aan de laatste 130 kilometer begonnen. Rond 11 uur reden we de camping op, nou ja camping…. één grote bouwput. Er wordt nog hard gewerkt voor het nieuwe seizoen. Ons regioteam, in ons geval Lars, was al op de camping om ons op te vangen. De leefcaravan staat op z’n plaats maar moet nog aangesloten worden. Bij lange na niet zo’n mooi plaats als vorig jaar (die ga je ook nergens meer vinden), maar we kunnen er goed mee doen. Voorlopig zitten we in een huurcaravan tot we kunnen verhuizen. Kennis gemaakt met de medewerkers op de receptie en dat was een warm welkom. Voelt goed en hebben er veel vertrouwen in.
De receptie tent komt er niet, best wel jammer, er komt ( moet nog gebouwd worden) een receptie gebouw waarin wij een eigen stuk balie krijgen waarachter wij plaats moeten nemen. Gaat straks we wat praktische problemen opleveren m.b.t. het persoonlijk ontvangst met een drankje en afgifte van kinderfietsjes. Maar dat zien dan wel weer en zal ook wel weer een oplossing voor komen.

Al even naar de Hyper U geweest voor wat boodschappen en nu naar buiten staren. Het is gaan regenen en het regent nu al bijna 24 uur.
Daar rij je dan bijna 1400 kilometer voor 🙁 .

Maar vanaf volgende week wordt alles weer beter. Moet ook wel , we moeten snel aan het werk, van de 27 units zijn er vanaf 9 april 22 bezet. De monteur moet alle Mobilehomes nog checken en aansluiten, zodra dit klaar is kunnen we beginnen met het schoonmaken. Hopelijk staat de storetent er ook snel , dan kunnen we de voorraad uit de mobilehomes halen en klaar voor de verhuur maken. Kortom werk zat 🙂 We gaan er weer voor ..


à bientôt.

encore cinq semaines à attendre…

Maarten en MarijkeLaat een reactie achter

Nog vijf weekjes wachten… nou ja wachten, er is nog genoeg te doen en voor te bereiden, maar dan gaat het toch weer echt gebeuren…. Een nieuw avontuur maar nu onder de Zuid Franse zon.
Zoals de planning nu is vertrekken we ergens rond 10 maart om in Noord Frankrijk onze eerste overnachting te nemen en vrijdag verder te reizen tot ergens bij Orange. Zaterdag 12 maart willen we eind van de ochtend de Camping Les Méditerranées Beach Garden op rijden.

De fietsen gaan dit jaar weer mee en natuurlijk onze Max. Heeft hij net in het Italiaans leren blaffen, moet hij nu omschakelen naar het Frans. Wij zijn trouwens ook druk in de weer met de Franse lesboekjes.
Weer wat boodschappen hamsteren (hagelslag /pindakaas 🙂 )en nog even overwegen of we een schotel/decoder en tv meenemen.

Als we goed geïnformeerd zijn, staat er een “nieuwe” leefcaravan, die moeten we die dag eerst maar even opzoeken en inrichten. Moet er te veel aan gebeuren, gaan we tijdelijk in een huurchalet. Nu maar duimen of er een golfkarretje beschikbaar is, anders wordt het lopen en fietsen, ook geen probleem natuurlijk. Eerst het bed bekijken en kijken of we eerst een ritje Ikea moeten maken voor een goed matras.

BG
images (1)
images (2)
images

De boekingen lopen al binnen en vanaf 9 april zitten we al voor de helft vol.
Pas na de officiële aftrap / instructie dag krijgen we onze nieuwe materialen (kleding e.d). Vorige jaren werkten we voor Go4camp en dit jaar staan we er voor Roan. Dus nieuwe kleding, visitekaartjes schrijven en een nieuwe sticker op de auto.


We kunnen al kijken in het bookingssysteem en wat nieuw is dat we gasten krijgen die een maand lang blijven. Lijkt er op dat we veel gasten krijgen die hier jaar na jaar komen.
Laten we hopen dat we dit jaar gebruik kunnen maken van een receptietent. Elke dag ‘s-morgens “spreekuur” bij de tent lijkt ons leuk, fietsjes uitdelen (en ja natuurlijk bandjes plakken, wat natuurlijk iets minder leuk is). Door Covid19 hebben we nog nooit eerder een receptietent gehad, duimen of het nu wel kan/mag.

We zijn er weer helemaal klaar voor. Afspraak voor Max bij de kapper en inentingingen zijn gemaakt, fietsen voor een servicebeurt kunnen weg. Natuurlijk zijn we goed uitgerust na 10 heerlijke dagen in de zon in Algarve /Portugal.

spiaggia

Van Si naar Oui

Maarten en Marijke4 reacties

We zijn al een paar weekjes thuis. De laatste weken op Spiaggia e Mare waren “rommelig”. Druk bezig met de afbouw en winterklaar maken van de mobilehomes, komt de directeur 3 dagen voor 27 september met het verhaal dat ze de camping op de 27e gaan sluiten tot 18 oktober. Betekent dat er niemand meer aanwezig mag zijn, de poorten gaan op slot en we mochten na de 18e terug om het werk af te maken. Daar sta je dan met je goede gedrag. Snel contact met het Regioteam en kantoor en na veel overleg mogen we op de camping blijven. Maar de camping gaat wel dicht dus met de code van het toegangshek op zak kunnen wij er in ieder geval in en uit. Peter en Anita van Gustocamp zijn de eerste week van oktober vertrokken en toen waren er nog maar drie. Samen met collega Iris bleven we over op een grote lege camping en in de avond en nacht met heel beperkte verlichting.
Iris op zaterdag de 10e op de trein in Bologna gezet richting Duitsland. Nog even van de gelegenheid gebruik gemaakt en lekker geluncht in het centrum bij het restaurant waar we al eerder een heerlijke brood/vlees en kaas plank hebben gegeten. Uiteindelijk terug naar Porto Garibaldi om in te pakken voor zondagochtend. We willen bijtijds vertrekken richting Duitsland. Bij wijze van spreken hebben we het licht uitgedaan, hek achter ons gesloten en op naar het koude noorden.

één van de laatste mooie dagen
Stil aan het strand
De laatste BBQ

Half Duitsland was nog onderweg en we kwamen op de Brennerpas al in de file te staan. In Oostenrijk nog even goedkoop tanken en wat lunchen om vervolgens net voorbij de Fernpass weer in de file terecht te komen. Controle aan de grens en wij mochten uiteraard zo doorrijden. In de loop van de middag in Kempten aangekomen in Hotel Waldhorn. Helaas was alles om 6 uur al gesloten en konden we alleen iets eenvoudigs eten. Maandag Ruhetag (waar vind je nog zoiets) , wel een goed ontbijt maar verder was er niets te krijgen. De maandag gebruikt om Kempten te ontdekken en nog wat inkopen te doen. Waarachtig er was nog een gaatje te vinden waarin de laatste inkopen nog pasten, de wagen zat echt bomvol.
Dinsdag verder naar Nederland, dit jaar even oppassen voor flitsers en proberen zonder boetes thuis te komen.
Of dat gaat lukken?? in Bologna zijn we door de binnenstad gereden terwijl daar een bord stond dat het niet mag en dat ze mooie camera’s hebben om dat te controleren. Die kan wel eens rond de kerstdagen binnen komen. 🙁

Proberen weer de draad een beetje op te pakken en zijn gaan klussen in het huis. Inmiddels een voorstel van Roan gekregen voor een camping in Frankrijk, de Jura om precies te zijn. Hele mooie plek maar een vrij kort seizoen. Dus gevraagd of er nog een alternatief was/is.
Nou die is er en we gaan in 2022 naar ……..

                           Camping Les Méditerranées Beach Garden ★ ★ ★ ★ ★

Deze camping ligt in Zuid-Frankrijk in de Languedoc-Roussillon bij Marseillan Plage. Hier gaan we 27 units beheren, iets minder dan dit jaar, maar wel veel grote 3 kamer mobilehomes en…geen bungalowtenten 🙂
We starten al vrij vroeg, zullen ergens half maart vertrekken en komen dan weer half oktober weer terug. Benieuwd hoe het op een grote (880 plaatsen)camping er aan toe gaat. Het zijn drie campings bij elkaar onder de naam Les Méditerranées en in 2019 zijn we op één van de campings geweest met onze eigen caravan.

000048117
DCIM104GOPRO
zwembad

Wij zullen ook van dit Franse avontuur regelmatig een blog maken. Een mooie omgeving, leuke (toeristische) dorpjes, kortom wat meer vertier op en rondom de camping.                En natuurlijk weer lekker zuidelijk en waarschijnlijk weer prachtig weer.

à bientôt  … tot de volgende blog

De laatste loodjes

Maarten en MarijkeLaat een reactie achter

De afgelopen weken “krabbelde” lekker door. We hadden natuurlijk onze drukke dagen maar toch ook genoeg tijd om er op uit te trekken.
We hadden de fietsen mee dus op pad richting het noorden. Langs de kust via Lido degli Scacchi, lido delle Nazione. Een mooie route door het bos richting lido di Voldano waar we onze eerste koffiestop hadden. We volgen borden en het zou een fietsroute moeten zijn. ja.. voor mountainbikes misschien, maar niet voor een paar elektrische fietsen. Flinke stukken wandelend afgelegd, ploeterend door het rulle zand onder een lekker zonnetje en een temperatuur van 30 +. Via een paar singeltracks en gravelpaadjes zijn we aangekomen in Goro. Besloten om hier weer om te draaien, maar niet voordat we geluncht hebben. Bij het haventje was een leuk restaurantje la Cambussa (ach daar zullen ze wel vis hebben), nee dus, uit de cryptische omschrijving op de kaart kon je geen chocolade maken, laat staan vis. Bleek er alleen maar met schelpdieren te worden gewerkt. Voor Marijke hoera, voor mij brrrr. Kan beter met mijn kleinzoon schelpen gaan zoeken op het strand dan dat ik ze uit de pasta moet vissen. De batterij (ook van de fiets) weer opgeladen weer richting “huis”. Ja hoor.. een lekke band en nog 25 kilometer in de middle of nowhere te gaan. Wel plakspullen mee, maar ook een niet werkende pomp. Provisorisch geplakt (lek zat natuurlijk pal naast een eerdere reparatie) en weer verder.

IMG_20210818_101912
IMG_20210818_101916
IMG_20210818_103829
IMG_20210818_103835
IMG_20210818_113732
IMG_20210818_113850
IMG_20210818_114058
IMG_20210818_131222
IMG_20210818_142310
IMG_20210818_150108
IMG_20210818_150120

Later zijn we nog naar Brisighella geweest. Het fort, de klokkentoren en de kerk van Monticino dateren alle drie uit de middeleeuwen en domineren nog steeds het stadje aan de voet van de hogere Apennijnen. Gewandeld over de lange portico Via degli Asini, de ezelsweg, die ter hoogte van de eerste verdieping loopt van de gebouwen aan de Piazza Marconi
San Marino stond ook dit jaar weer op ons lijstje. Na een halfuur rondjes rijden hadden we eindelijk een parkeerplek. Blijkt dat juist deze zondag een games en comics festival te zijn. Druk..druk ..druk maar wel erg gezellig. Overal was wat te doen of te zien. Zo loop je door een scene van Walking Death en later kom je Spiderman en Batman tegen. Ons zelf nog wel getracteerd op een smartwatch en een lekker geurtje, hadden we best wel verdiend, vonden we zelf.
Natuurlijk wel weer even tijd gehad voor het strand, inmiddels toch wel een lekker kleurtje opgedaan en nu (10 sept) al schrijvend in het zonnetje is het nog steeds aangenaam tot warm (30 graden) hier.

De Nederlanders zijn inmiddels naar huis, alleen Zuid Duitsland heeft nog vakantie, dus veel gasten uit de Freistaat Bayern en Baden Württemberg. Deze weken geen schoonmakers meer, dit gaan we vanaf nu zelf doen. Er zit geen druk meer achter en verdienen nog een zakcentje extra.
Op en rond de 11e september vertrekken deze ook bijna allemaal weer. Zaterdag 11 sept nog 4 incheckers voor het laatste weekje en we kunnen langzaam met de afbouw beginnen. Met de tenten hebben we het e.e.a. te stellen gehad. Bij 5 van de 8 zijn de ritsen kapot gegaan in één tent de rits in de binnen tent. Hebben we eindelijk wat regen, blijkt één van de tenten op de naden te lekken…zucht. Een paar dagen later kregen we een speciaal afdekzeil om over de tent te spannen. De eerste tenten staan nu leeg en zijn vast begonnen met het wassen van de muskieten netten en schoonmaken van de ventilatoren. Het merk Go4camp gaat er volgend jaar helemaal uit dus alle uiterlijke kenmerken moeten we van het meubilair en mobilehomes verwijderen. De tenten en party tenten worden vervangen voor tenten in de Roan kleuren.

IMG_20210825_160023
IMG_20210825_160204
IMG_20210825_161017
IMG_20210825_161229
IMG_20210825_162047
IMG_20210825_163827
IMG_20210825_164049
IMG_20210829_142444
IMG_20210829_142642
IMG_20210829_151201
IMG_20210829_152021
IMG_20210829_154007

We kijken met spanning uit naar de lijst met campings voor volgend jaar. Kijken of er nog een geschikte camping voor ons is in Italië , Frankrijk, Spanje of misschien wel in Nederland. “Onze” camping Spiaggia e Mare bevalt nog prima maar, we willen wel eens een andere omgeving en straks met één merk krijg je twee kapiteins op het schip. We weten niet of we dat wel willen, maar schrijven Spiaggia nog niet volledig af.

Martijn, Maite en Finn zijn (met een vertraging van bijna 5 uur) aangekomen op Bologna Airport. Stonden twee mooie lamborghini’s in de hal, vergeten te vragen of ik mijn Volvo kon inruilen. (maar ja een caravan achter z’n Lambo is ook geen gezicht) De jongelui opgehaald en gelijk door naar de accommodatie en naar bed. Al lekker aan het strand geweest en de volgende dag naar het zwembad. Jawel…we hebben weer toestemming om het zwembad te mogen gebruiken. Komende week is er nog tijd genoeg om met elkaar leuke dingen te gaan doen. Maar eerst nog even dit drukke weekend “overleven” :-).

IMG_20210907_195027
IMG_20210908_151845
IMG_20210909_131121

We zijn van plan ( als alles gaat zoals het moet gaan) om op 6 oktober weer naar Nederland terug te gaan. Eerst de 18e de laatste gasten uitzwaaien en starten met de afbouw. Inventariseren wat er allemaal besteld en/of gerepareerd moet worden voor volgend jaar en afsluiten.

Voorlopig de laatste blog, wie weet tot volgend jaar en op welke camping en/of welk land is voor ons ook nog de vraag.
Ciao , ciao tot snel in het koude Nederland.

Druk, drukker en meer

Maarten en Marijke1 reactie

Het seizoen is nu echt losgebarsten. Het is nu begin augustus en we zitten “ bommetje “ vol. Bijna dagelijks krijgen we verzoeken of er een paar dagen kan worden  “ bij geboekt ” of gasten die bij andere operators hebben geboekt met vragen of wij nog een weekje vrij hebben. Helaas, we moeten al vanaf half juli nee verkopen en dat blijft zo tot begin september. We zien een verschuiving in aankomsten. Was het altijd de zaterdag die erg druk was, nu zijn de maandag en donderdag ook populaire aankomst / vertrekdagen. We hebben nu alleen nog back to back wissels ( ‘s-morgens eruit en ‘s-middags weer vol). Gelukkig hebben we Elena en Tanja, onze vaste schoonmaakploeg. Waren eerst met ze vieren, maar twee bleken lange vingers te hebben. Decoders  en handdoeken waren niet veilig. Toch is het een redelijk rustig jaar, geen gekke dingen, geen grote verstoringen, in ieder geval veel minder dan vorig jaar. En toch zijn we nog maar weinig op het strand geweest.

EK voetbal
Thuis
Straattheater

Drie dagen zijn we op pad geweest , nou ja een paar uurtjes dan. Eerst nog een keer Ravenna, lekker door de stad slenteren en de koelte van een shoppingmall opgezocht. Later zijn we naar Bologna geweest, een mooie stad en er was te weinig tijd om alles te zien. Maar even de toerist uitgehangen en met de rondtoer in een open bus mee geweest. Zeker een stad om nog eens terug te gaan. Onze laatste trip was naar het autodromo Enzo e Dino Ferrari -Imola. Het circuit ligt in een mooi park waar je heerlijk kan wandelen, het monument van Ayrton Senna bezoeken en de mogelijkheid hebt om de paddocks te bekijken. Later zijn we met een tas vol folders door gereden naar city di Dozza, een leuk dorpje met allemaal muurschilderingen. Lekker geluncht in de lokale osteria. In en rond Porto Garibaldi is ook voldoende te doen, slenteren langs de winkels in Lido del Estensi en in de rij staan voor een heerlijk Italiaans ijsje. Vorige week was het La notta Rosa met straattheater in het centrum. Op een terrasje van de plaatselijke kroeg gezeten en genieten van de zwoele zomeravond. Als je zo de krant  leest zijn we toch heel blij dat we in Italië mogen werken. Ongelooflijk wat een slecht weer overal. En wij al mopperen dat we afgelopen periode vanaf begin mei toch al drie dagen met wat regen hebben gehad.

Bologna
Bologna
Bologna
Bologna

Het voorseizoen (Pinksteren) zaten er veel Duitsers, daarna kwamen de Polen en Denen en nu zijn het de Duitsers en de Nederlanders die de camping vullen. Ook de campingplaatsen zitten helemaal vol. Lopen we onze dagelijkse ronde, steekt een man de hand op, ik zeg netjes hallo terug, maar Marijke had het gelijk door. Waren het gasten die vorig jaar in een huisje zaten en nu met hun camper zijn gekomen. Leuk om ze weer te zien en te spreken. Toch veel terugkerende gasten hier op de camping.

In het restaurant is het zo druk dat je ‘s avonds in de rij moet staan voor een tafeltje. Onze twee wekelijkse pizza en bier avond 🍺🍕is komende periode komen te vervallen en zelf zoeken we de eetgelegenheden buiten de camping maar op, sushi en chinees is ook lekker na al die pasta’s en pizza’s.

City di Dozza
City di Dozza
City di Dozza
City di Dozza
Imola
Imola
Imola
Imola
Imola
Imola
city di Dozza

Voor kantoor moeten we de gegevens en bijzonderheden over de camping weer doorgeven, dus binnenkort gaan we weer een beslissing maken over onze werkplek voor volgend jaar. In Italië wordt het lastig om een camping “ alleen” te krijgen, dus zonder een tweede koppel. Max is niet overal welkom en mogelijk wijken we uit naar Frankrijk. Als ik het weer ( regen ☔️☔️) zo in Nederland zie, staan we nou ook niet direct te trappelen om daar te gaan werken. In Toscane een leuke camping gezien , mogen wel honden, maar als je er werkt mag het weer niet…hoe zo 🤷🏽.

Als we niets passends  kunnen vinden / krijgen blijft Spiaggia e mare nog altijd een optie. Toch wel leuk te horen wanneer gasten vragen of we er volgend jaar weer zijn of aangeven” waar jullie heen gaan gaan wij ook”.

 

Maar eerst dit seizoen afmaken, nog steeds veel plezier in, gezellige groep collega’s en fijne staf van de camping. September komen Martijn en Maite met onze kleinzoon Finn een dikke week op vakantie. ☀️🍍Gezellig , hopelijk is het wat rustiger dat we ook wat tijd met Finn kunnen doorbrengen.

Ciao ciao  🇮🇹 Tot de volgende blog.

Soms zit het mee, soms zit het tegen

Maarten en MarijkeLaat een reactie achter

a volte funziona a volte va male

Soms zit het mee soms zit het tegen..

a volte funziona a volte va male

Het was toch nog een beetje stressen om alles voor 19 juni, de eerste echte drukke aankomstdag, alles klaar te krijgen.
Iedereen binnen het bedrijf werkt zich een ongeluk en maakt veel uren om alle campings te voorzien van de benodigde materialen. Meestal lukt het, zei het een paar dagen voor opening en in een enkel geval moet er enige creativiteit aan te pas komen.
Tahiti, camping net boven ons, had geen partytenten voor de bungalowtenten, deze heb je echt nodig als je pal in de zon staat. Onze Go4camp partytent voor de receptietent afgebroken en samen met een Roan partytent naat Tahiti gebracht. Staat er wel een blauwe tent voor een groene bungalowtent, maar de gasten hebben wat schaduw.

Omdat onze directe Roan collega’s naar Tahiti waren gegaan om de boel op de starten hadden wij de zorg voor zowel de Roan als Go4camp gasten. Zo in het begin best wel goed te doen. Terugkomst van onze collega’s was niet echt een succes en zij zijn na een week weer vertrokken. Gelukkig anders hadden wij onze biezen gepakt en waren weer naar Nederland gekomen. Er stond een drukke zaterdag met rond de 46 aankomsten (Roan en Go4camp samen)en een groot aantal vertrekkende gasten op het programma en we zouden hulp krijgen van onze troubelshooters Peter en Marie, maar dat bleek achteraf niet nodig. Roan had een nieuwe koppel aangenomen en deze kanjers zijn vanuit Zuid Frankrijk rechtstreeks naar Spiaggia e Mare gekomen om het seizoen verder af te maken. Iris en Nadia, twee jonge vrouwen maar geen ervaring in dit werk, pakten de boel erg goed op en zijn erg prettig om mee samen te werken. Eindelijk wat rust in de kop en de lol in dit avontuur begint weer langzaam terug te komen.

We zijn verhuisd… nee geen kaarten of bloemen sturen en nee er komt geen housewarming party, maar we hebben onze intrek genomen in de caravan achter ons. Deze leefcaravan is vorig jaar “nieuw” geplaatst en deze is een stuk groter dan onze vorige. Nu hebben we het ochtend zonnetje en na 12:00 uur schaduw op het terras.

Met de pinkstervakantie zaten we vol met Duitse gasten, maar tot komend weekend zijn het overwegend Polen die de weg naar Italië hebben gevonden. De Polen hebben de naam, maar de Italianen zijn toch de grootste viespeuken. Al flink aan de stok gehad met een Italiaanse signora en haar 5 kinderen. Als je er hier een aantal van hebt in het jaar, kan je ons opvegen. Geen land mee te bezeilen en zelfs de Italiaanse mannen van de technische dienst kregen geen vat op haar. En natuurlijk, uitgerekend bij haar krijgen we te maken met een gigantische verstopping. Rioolwater liep de douche in en via de wastafels naar boven. Maar goed “madame” is naar huis, verstopping opgelost en de keet weer schoon.

Over schoon gesproken, de accommodaties worden schoongemaakt door een Italiaans bedrijf en met Italiaanse dames, niets mis mee, maar niemand spreekt een wordt Duits , Engels en zelfs geen Nederlands. Maakt de communicatie er niet makkelijker op wanneer je niet tevreden bent over het geleverde werk. Jammer als je dan hoort dat je collega’s op andere campings het erg treffen met de schoonmaakploeg.

IMG_20210702_122219 - kopie
IMG_20210702_120249 - kopie
IMG_20210702_115834 - kopie
IMG_20210702_115407 - kopie
IMG_20210702_115049 - kopie
IMG_20210702_112910 - kopie
IMG_20210702_112839 - kopie

De collega’s Mike en Hellen weer gesproken (vorig jaar Tahiti nu aan het Gardameer) en gezellig bijgepraat en gegeten in het restaurant.
Vanavond weer gratis pizza en bier voor Anita en Peter van Gustocamp, Nila van Eurocamp, Kevin en Tori van Vacancesoleil, Iris en Nadia van Roan en wij natuurlijk. Eindelijk weer een grote tafel vol, gezellig hebben er weer zin in.

De versoepelingen met betrekking tot Covid-19 gaat hier in Italië maar mondjes maat. Overal binnen en op markten (waar veel mensen zijn) moet je nog altijd een mondkapje dragen. De avondklok is eraf, niet zo spannend, rond half elf liggen we toch al op één oor.
Na een paar weken aan het lijntje te zijn gehouden bij de Pharmacia zijn we met ons zelf geschreven (Italiaanse) briefje naar het Ospedale del Delta gegaan, om eens te kijken of we daar verder kunnen komen. Bij een dame van de informatie gemeld en die heeft gelijk een kopie van de brief gemaakt en een kopie van onze eerste vaccinatie. Daarmee ging ze aan de wandel. Even later moesten we ons telefoonnummer achter laten en kregen we te horen dat vaccinatie mogelijk is en waarschijnlijk morgen al. We zouden worden gebeld. Eerst zien en dan geloven, maar die middag werden we door de receptie van de camping gebeld. Ziekenhuis had ons verhaal geverifieerd en moeten gelijk terugkomen voor de registratie. Alles uit de handen laten vallen en weer terug. Moesten ons melden bij twee dames, dit bleken de coördinatoren te zijn van de priklocatie in Cordigorro. Afgesproken dat we ons bij het ziekenhuis melden de volgende dag en dat we achter Rita aan zouden rijden. Zij heeft ons mooi langs de bewakers geloodst en we werden persoonlijk geholpen met de papieren. Nog geprobeerd om het Pfizervaccin te krijgen , maar achteraf zijn wij reteblij met onze tweede astrazeneca vaccin. Certificaat ontvangen en nu nog even zien hoe we deze bij het RIVM geregistreerd gaan krijgen , maar dat is voor later.

Verder loopt het wel weer, de gebruikelijke werkzaamheden, maar veel minder verstoringen dan vorig jaar (of ik heb het vorig jaar zo goed gerepareerd dat kans op herhaling nihil is …hahaha loop op blote voeten dus naast mijn schoenen).
Vanmiddag één aankomst, hopelijk zijn ze op tijd dan kunnen we nog even naar het strand. Is er dit jaar nog niet van gekomen, moet nodig een kleurtje opdoen 🙂
ciao ciao tot de volgende blog

De eerste maand zit er weer op

Maarten en Marijke1 reactie

il primo mese è finito

De eerste maand zit er op. Uiteraard bezig geweest met de accomodaties uit de winterslaap halen. Al met al zit hier toch weer behoorlijk wat werk in, maar duidelijk minder dan vorig jaar. Alles zelf netjes achtergelaten :-). De buitenkant van de mobilehomes moesten eigenlijk ook gedaan worden. Met de eerste begonnen, maar helaas onze hogedrukreiniger is omgeruild en een slecht werkende is achtergebleven op onze camping. Ook deze werd opgehaald en is niet meer retour gekomen, deze is ook stuk gegaan. Gelukkig hebben we de buitenkant vorig jaar erg goed gedaan, dus met een sopje en bezem komen we ook een heel eind. Een aantal mobilehomes staan / stonden nog “geblockt” omdat er bijvoorbeeld nog een nieuwe kookplaat in moet of de leidingen van de airco vervangen moet worden of dat er een geheel nieuwe vloer in moet.
Alles moet wel voor de 26e juni klaar zijn want dan hebben we alles echt nodig.

Het weerzien met de andere couriers van Gustocamp was weer leuk, maar ook met de medewerkers van de camping was de “click” er direct weer. Voelt een beetje als thuiskomen. Onze Engelse collega’s van Vacancesoleil zijn er (nog) niet en natuurlijk missen we onze Sue en Gavin van Eurocamp. Vanuit Engeland is het nu lastig werken binnen de EU na de Brexit. Jammer, maar mischien komen er toch nog couriers richting Italie.

Max vond het even lastig om zijn draai te vinden, maar is nu weer helemaal blij. Elke morgen rond half 8 langs het strand wandelen en elke avond gaat hij mee op ronde langs onze gasten, soms (twee keer per week) gaan we eerst langs het restaurant en de andere keren direct naar het strand. Max vind het heerlijk om op het strand te rennen, zolang zijn pootjes maar niet nat worden, want (zee) water is niet leuk :-).
Ieder avond vliegen de roze flamingo’s over of langs het strand. Een prachtig gezicht boven het water en verlicht door de ondergaande zon.
Hij is inmiddels hier weer naar de kapper geweest. Ze kenden hem nog en na een was / knip en manicure behandeling van twee uur mocht hij met een mooi strikje en een lekker geurtje weer mee naar “huis”.

Natuurlijk weer de nodige verstoringen gehad, maar tot nu toe, op een verstopping na, geen grote incidenten. Veel klachten over de aanwezigheid van mieren …..zucht een strand /bos camping ..wat verwacht nu eigenlijk. Tot nu toe, op een verdwaalde Pool na, hebben we alleen maar Duitse gasten gehad. De 26e juni zitten we zo goed als vol en komen er ook veel Polen deze kant op. De Nederlanders zie je hier niet, logisch zolang Italië voor Nederland nog code oranje heeft. Dit gaat, wat we net gelezen hebben, binnenkort veranderen naar code geel. Maar of je dan nog iets kan boeken?

We zijn druk met de bungalowtenten. Deze zijn neergezet, moeten nog de nodige materialen “nageleverd” worden zoals gordijnen, matrassen, jerrycans enz enz. Een aantal zaken die nog ontbraken konden we vinden in de containers. Alle 8 partytenten met worteldoek moesten nog opgebouwd worden en dat is nu ook inmiddels klaar en de eerste tent is schoon en bijna klaar voor verhuur. De tenten worden vanaf 19 juni in de verhuur gedaan dus we hebben nog even tijd.

Covid19. De Italianen zijn nog erg voorzichtig en met name de ouderen lopen buiten ook nog veel met een mondmasker op. Duitsland was ook altijd streng met de regels, maar voor de Duitsers die naar Italië gaan lijkt corona niet meer te bestaan. Veel dragen geen mondkapje, ook niet als er veel mensen bij elkaar staan of als ze naar het restaurant gaan. Alsof corona stopt bij de grens, onbegrijpelijk.
Ja en voor ons, hoe nu verder. De planning was om heen en weer te reizen om onze tweede vaccinatie te halen. Tot op heden was het nog zo dat we in Nederland in quarantaine moeten, allebei een dure test moeten doen op de heen- en terugreis. Risico lopen op het vliegveld en in het vliegtuig. Kortom, we hebben besloten niet terug te gaan en een poging te gaan ondernemen bij het vacinatiecentrum in Commachio om onze tweede vaccinatie te krijgen. Zo niet dan gaan we in oktober in Nederland op zoek naar een prikkie.

Zo.. jullie weer op de hoogte over wat hier zoal gebeurt en wat we “uitspoken”. Ciao Ciao tot de volgende blog.

 

De kop is er af

Maarten en Marijke1 reactie

E iniziato

Na het lang verwachtte telefoontje konden we de laatste voorbereidingen gaan treffen. Vrijdag de 7e mei groen licht en dinsdag de 10e mei vertrekken. Hadden we al een tijdje last van een motormanagement lampje in de auto die af en toe ging branden en ja hoor een paar dagen voor vertrek liet dat “kreng” zich weer zien. Toch maar de garage maandags gebeld. Konden ze direct maken, even het onderdeel bestellen, was ’s middags binnen en kon gelijk gemonteerd worden en mocht er op wachten…pfff dat is nog eens service (en rekening). Je gaat toch wel met een fijner gevoel op pad richting Italië.
De wagen weer volledig afgeladen en de fietsen achterop vertrekken we ‘s-morgens rond half negen richting Straelen nabij Venlo voor onze gratis sneltest met certificaat. Wel over Duitsland gereden, konden toch aantonen dat we onderweg waren naar een testlocatie. Om 10:10 hadden wij een termin (afspraak) bij de lokale apotheek. Niet gewacht op de uitslag en vast richting het zuiden gereden. Tijdens onze koffie/plaspauze kregen we de mailberichten binnen. Beide (gelukkig) negatief. Gas er op en door slecht weer (veel regen) richting Füssen
aan de Oostenrijkse grens kort voor de Fernpass. Zelfde plaatsje als vorig jaar , maar een ander hotel. Intrek genomen in het Hotel Schlosskrone midden in het centrum.

We hadden het hele hotel voor ons alleen, was alleen toegankelijk voor gasten die voor het werk op pad zijn. De volgende ochtend zijn we Oostenrijk in gereden. Aan de grens was de beambte alleen benieuwd waar we heen gingen en kregen een briefje mee dat we alleen mochten stoppen voor tanken en plassen. Bij de italiaanse grens geen controle gezien. Verderop bij de eerste tolpoorten stond controle, deze hielden twee toegangspoorten in de gaten, hahaha wij namen net de derde en konden zo doorrijden. Wel klaarde het weer in Italie op en de zon begon te schijnen. Tegen half vier kwamen we op de camping Spaggia e Mare aan.

Even een kort praatje met de mensen van de receptie en op naar onze leefcaravan. We hebben dezelfde als vorig jaar, dus lekker alles afgezet met een hekje voor Max. Eerst de boel schoonmaken en klaar maken voor de nacht en lekker slapen.
De volgende ochtend eerst maar naar de Lidl om wat inkopen te doen. Quarantaine ?? de camping weet van niets. Verder gewerkt aan onze leefcaravan en vrijdag begonnen aan de eerste accomodatie’s. Het is nog een beetje behelpen, niet alle materialen en onderdelen zijn geleverd en niet alle accomodaties kunnen worden verhuurd.

Al weer twee keer een bezoek gebracht aan het restaurant op de camping , een keer voor de pizza en zondag voor de biefstuk gegaan. Nog even lekker als vorig jaar. De opbouw van de accomodaties ligt op schema we kunnen er twee per dag “opleveren”. Het scheelt dat we hier vorig jaar ook waren en precies weten hoe we het e.e.a. hebben achter gelaten. Naast de nodige stof van een half jaar leegstand komen we geen gekke dingen meer tegen.
De tenten bouwer moet nog langs komen om de 8 bungalowtenten en onze receptie/store tent op te zetten. Dan komt er weer wat ruimte in de accomodaties , waarin nu nog de nodige opslag in weggestouwd is.

Onze collega’s van Roan gaan een camping iets noordelijker opstarten. Wij gaan de eerste maand ook de gasten van Roan opvangen. Kan best wel druk worden. Volgende week eerst even in gesprek met het schoonmaak bedrijf om het e.e.a af te stemmen, want na de eerste schoonmaak is die klus niet meer voor ons :-).
Vandaag weer lekker bezig geweest, lekker in de korte broek onder een aangenaam zonnetje gewerkt…..
Heb je op dit moment in Nederland niet 🙂
Tot de volgende blog …..ciao ciao